DE BOODSCHAP VAN DE ROOS.
Afbeelding invoegen
Mijn man stond niet afwijzend t.a.v. leven na het lichamelijk sterven, doch wilde zich hierin ook niet verder verdiepen. Hij stond wat sceptisch tegenover mensen die zich hier wel mee bezig hielden, dus ook tegenover de site www.liefdesband.nl
Ongeveer 5 maanden na het overlijden van mijn man, die totaal onverwachts is overleden aan een hartstilstand, begint het verhaal.
Op een doordeweekse dag gingen mijn vriendin en ik Nordic-Walken. Na de wandeling lag er naast mijn fiets (die ik altijd naast een heg, bij een weiland neerzette) in het gras een rode roos. Deze was op z’n uiterste van z’n bloei, fluwelig bordeauxrood, groot, met dauwdruppels: volmaakt. De roos stond rechtop, met een steeltje van plm. 1 cm.
Verbaasd als ik was, nam ik de roos in mijn hand en liet hem mijn vriendin zien. Een vreemde plaats om een roos te vinden. Hij lag er niet, toen ik mijn fiets er neer zette. Mij totaal niet bezighoudend dat deze roos een eventuele bestemming had. Mijn vriendin zei nog: "Die is voor jou!” ook zonder bijbedoeling. De roos verdween in m’n fietstas.
Al hobbelend over klinkers naar huis gefietst, zet deze in de garage en loop naar de hal. O ja, de roos zit nog in m’n fietstas. Ik haal hem eruit en hij ziet er nog net zo mooi uit, met dauwdruppels en al. Zonder nadenken pak ik een schaaltje, waar ik wat water op laat lopen en ik zet dit met roos bij de foto van m’n man. 

Vervolgens loop ik naar de computer en open een PPS van mijn vriendin haar man. Mijn overleden man en kinderen hebben niet zoveel met deze PPS. Nu heb ik even rustig de tijd.
Al kijkend en luisterend komt er een tekst voorbij: "Nadat jouw lichaam ophoudt te bestaan, ben je er nog steeds”. De rilling liep over m’n rug en vol emotie dacht ik, dit is Hans, dit komt van hem. Daarna komt er een open rode roos in beeld met in het hart van de roos twee geliefden. Het was alsof ik werd geraakt. Volledig verrast. Hier de roos, hoe is het mogelijk. De verbinding met de gevonden roos.
Meteen na deze ervaring bel ik mijn vriendin en ik heb haar mijn vondst verteld met daarbij de verbintenis van Liefdesband.nl en Hans. Dit voelt goed, vol liefde. Zij vertelde, dat haar man haar nooit de PPS laat zien die hij verstuurt. Die morgen had hij haar de PPS laten zien, maar omdat zij een taalfout constateerde, zou hij een andere PPS uitzoeken. Haar man Henk heeft er één uitgekozen en deze verzonden tijdens onze wandeling, zonder haar medeweten.
Ze gaf me de raad een foto van de roos te maken, zodat ik er een herinnering aan heb. Op de foto staat de prachtige roos. Er gaat een lichtstraal van de roos door het kristal waar een foto van Hans inzit naar het ingelijste portret van hem. Heel bijzonder! 

Een geruime maand daarna is het Kerst. De 1e Kerstdag ben ik erg in beslag genomen door visite enz. Je probeert je best te doen om alles z’n doorgang te laten vinden als toen Hans er nog was, al is het maar voor je kinderen en andere familie. Later kom je tot de ontdekking: Dit kan nooit, het wordt nooit meer zoals het was. Zoals die steen die wordt verlegd in een rivier op aarde.
2e Kerstdag (bijna) alleen thuis, de stilte overvalt me. Al zoekend naar een bezigheid heb ik mij toen gestort op het afmaken van de tekening van Hans. Mij realiserend: een ruitjesblouse, hoe krijg ik die nou op papier. Daarmee bezig zijnde krijg ik ineens sterk het gevoel alsof Hans achter mij staat, alsof z’n handen op mijn schouders liggen. De tekening is ineens in een zucht af.
Vol emotie denk ik er ineens aan om in de condeleancebox te kijken en er de mooie teksten uit te halen om deze in een boekje te verzamelen. Al bladerend valt mijn oog op een kaart met een roos, half in de knop en tot mijn verbazing de tekst uit de PPS. De verbazing wordt nog groter als ik het kaartje omdraai. Want door de 300 kaarten heb ik geen enkele onthouden, je neemt niets op na zo’n ingrijpende gebeurtenis. Deze kaart heb ik toentertijd ontvangen van mijn vriendin, met wie ik de roos vond. Dit kan geen toeval zijn. Vol verbazing heb ik haar gebeld. Ook zij wist niet meer dat ze die tekst op de kaart had gezet. Ze herinnerde zich later wel dat ze had getwijfeld of ze dat er wel op kon zetten.

Ruim een jaar na het overlijden van Hans ben ik naar een mevrouw geweest, die mij eventueel in contact kon brengen met Hans. Deze behoefte had ik sterk. Mogelijk kon ik met deze informatie een aantal dingen een plek geven. De dingen die zij doorkreeg waren erg treffend. Zelfs een schuldgevoel mijnerzijds, hetgeen ik met niemand had gedeeld, haalde zij naar voren. Ook t.a.v. Hans zelf en de kinderen. Bijzonder treffend!
Aan het einde van dit gesprek zei ze: "Ik zie een roos! En ik zie een kaartje!”
Verbaasd keek ik haar aan en kon haast niet spreken. Zij keek mij vragend aan. Ik vertelde haar, dat ik tijdens het leven van Hans nog nooit een roos had ontvangen van hem, maar vertelde haar het verhaal van de roos en van het kaartje.
Nou, als dit niet een boodschap is………
P.S. 
Mijn naam is bij de houders van deze website bekend.


counter free
Google Analytics Alternative