DE MUMMIES MOETEN WORDEN VERNIETIGD! 
Dr W.D. van Wijngaarden directeur van het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden, heeft voor enige tijd terug een boekje laten verschijnen, dat handelt over mummies en mummificering. De aanleiding hiertoe was vermoedelijk de zeer recente opgraving van de oudste tot dusver ontdekte piramide te Sakkara, waarbij men ook zeer gave mummies en mummiekisten heeft gevonden. Zoals de lezer weet wordt onder mummificering verstaan het toepassen van kunstmatige middelen ter conservering, zoals het opzettelijk uitdrogen, het zalven, het opvullen met kruiden en specerijen en het inwikkelen. Het doel der mummificering in Egypte was, volgens Dr van Wijngaarden, te pogen om de persoonlijke identiteit na de dood te bewaren. Het was voor de Egyptenaar niet alleen van het grootste belang, dat het lichaam zou blijven bewaard in een toestand, die zoveel mogelijk op het leven geleek. De oude Egyptenaren geloofden namelijk aan het persoonlijk voortbestaan na dit leven, dat zij zich overigens zeer realistisch voorstelden en dat geheel in overeenstemming was met het aardse leven, zij geloofden, dat ieder levend wezen een ziel bezat en dat de ziel, die bij de dood het lichaam heeft verlaten en die als sperwer met mensenhoofd of in een andere gedaante in hemel of op aarde verblijf houdt, zal terugkeren en weer verenigd zal worden met het lichaam. Niets was hun gruwelijker dan de gedachte, dat de ziel in het hiernamaals zou voortleven buiten haar ,,huis"', dat wil zeggen buiten haar lichaam. Het voortbestaan van het lichaam was noodzakelijk, daar dan alleen de ziel later weer met het lichaam zou kunnen worden verenigd. 

Om nu dat lichaam op de duur voor ondergang te bewaren, placht men het te balsemen. Vandaar dat in Egypte het mummificeren een bloeiende industrie is geworden, die geheel in handen was van een gilde van priesters en hun assistenten, die er het monopoly van bezaten en hun geheimen angstvallig bewaarden. Dr van Wijngaarden vertelt ons verder, dat de mummificering van geheel godsdienstige oorsprong was; zij wortelde in de vereniging van Osiris, de God der doden en het symbool der onsterfelijkheid. Volgens de sage van Osiris eens heerser over Egypte. Zijn broer Seth doodde hem echter. Horus, de zoon van Osiris en Isis, beschouwde het als zijn eerste plicht het lichaam te balsemen. De eerste Egyptische poging tot mummificering was dus die, welke door Horus, geholpen door Anoebis, werd verricht op het lichaam van Osiris. In overeenstemming daarmede was het gehele proces der mummificering een religieuze ceremonie, nauw verbonden met de Osirisdienst. De balsemers en hun assistenten belichaamden goden, die optraden in de mythologische balseming van Osiris. Een der balsemers stelde zelfs Anoebis voor en droeg daartoe een masker in de vorm van een jakhalskop. De gehele ceremonie werd voltrokken volgens een bepaald voorgeschreven ritueel. Gedurende de middeleeuwen en later, werden de Egyptische mummies ijverig gezocht; men schreef hun wondere krachten toe. Fijn gewreven mummies werden gedacht te zijn een waardevol en krachtig geneesmiddel. Mummiestof was in iedere apotheek en werd door de medici aan hun patiënten voorgeschreven. Er werd een drukke winstgevende clandestiene handel in mummies gedreven; door grafroof kregen de handelaars van Alexandrië aanvulling van hun voorraad! Ofschoon Dr van Wijngaarden uiteraard wijst op het historisch belang van de mummies en op de onmisbaarheid hiervan voor onze beschouwing van de gehele beschavingsgeschiedenis der mensheid, spreekt hij toch aan het einde van zijn artikel over ,,één der meest groteske aberraties van de menselijke geest"! En inderdaad kan de verlichte mens uit de twintigste eeuw thans gemakkelijk tot dit oordeel komen.

Diepgaande studies van het oude Egypte hebben ons echter aangetoond dat er toentertijd ook nog een andere gilde priesters heeft bestaan, die een ontzagwekkende kennis bezat inzake de mystiek van de dood. Deze kleine groep bewuste mensen kon zich echter niet handhaven temidden van de corrupte en onbewuste priesters, die door list en bedrog hun macht trachtten te vergroten bij de Farao's. Tijdens hun schrikbewind is ook het oude Egypte tot verval geraakt. De nog geconserveerde mummies zijn overblijfselen uit een periode die ver achter ons ligt en die als afgesloten dient te worden beschouwd. Waarom worden die mummies nog bewaard? ,,Men moge allesbehalve gunstig denken over de min of meer vulgaire smaak van personen, die er behagen in schijnen te scheppen om te turen naar de mummies in de glazen kasten de musea." Niemand minder dan Dr van Wijngaarden, spreekt deze woorden uit! Welnu, waarom bewaard men deze geprepareerde lijken nog? Door middel van onze fototechnische kennis zijn we toch wel in staat elk onderdeel van een mummie voor eeuwig vast te leggen, zonder dat we deze lugubere vondsten verder bewaren. Bovendien -- en dit is het zwaartepunt van onze stellingname tegen het blijven bewaren van de mummies -- de menselijke geest, die eens in zulk een mummie heeft gehuisd, leeft nog in de mummie. 

Met andere woorden: Het verdergaan van de ziel wordt tegengegaan, doordat deels deze ziel nog verankerd ligt aan het stoflichaam, wat volgens de wetten van God al duizenden jaren terug had moeten oplossen!! Een mummie bezit ziel en geest en de ongelukkige mens, die zich hiervan niet vermag te bevrijden, wordt nu belemmerd in zijn kosmische kringloop, die hem terugvoert tot de Algeest, waarvan hij deel uitmaakt! Wanneer de mensheid de mystieke betekenis van ziel, geest en stof heeft ontdekt, dan zullen onmiddellijk alle vormen van mummies worden vernietigd, zodat de stof zijn ontbindingsproces kan voltooien en hierdoor de ziel en geest vrijkomt van zijn kerker, die door menselijk onbewustzijn werd geschapen! 
S. W.



counter free
Google Analytics Alternative