HOE KOMT EEN ZIEL TOT EEN VOLGEND BESTAAN!
Hoe komt de ziel ertoe een volgend bestaan op Aarde te aanvaarden? Krijgt zij daartoe opdracht en zo ja, van wie? Dwingen bepaalde wetten haar ertoe, of is het haar eigen wil? Als u het 'waarom' van de reïncarnatie kent en aanvaardt, bezit u ook het antwoord op uw vraag. God toch wil, dat wij, Zijn kinderen, Hem in al Zijn graden en eigenschappen bewust vertegenwoordigen. Dit kan onmogelijk in één leven gebeuren, al is dat het armzalige, uitzichtloze geloof van talrijke dogmatisch ingestelde mensen. Hij schenkt ons daarom miljoenen levens om dat stadium te bereiken. We stonden en staan nog steeds voor een ontzaglijke opdracht, die we door de aanwezigheid van Zijn leven in ons, eens zullen vervullen. Het overwinnen van de kleinste wet kostte ons al bloed en zweet. Telkens weer maakten we nieuwe fouten, die we dan weer moesten rechtzetten, net zo lang tot de wet beleefd was en we innerlijk rijker en bewuster verder konden gaan. Indien wij een moord plegen, roepen de karmische wetten ons in elk geval naar de Aarde terug. Daar moeten we dan de mensen, die we het leven ontnamen, een nieuw leven teruggeven. In het kort:

We zullen net zo lang op de Aarde geboren worden, tot we alle graden en alle toestanden, die tot die planeet behoren, hebben overwonnen. We mogen dus niet zélf kiezen en ontvangen geen opdracht om geboren te worden. We gáán, aangetrokken door de wetten, die we moeten beleven! Pas wanneer wij de sferen van licht in ons bezit hebben en voor honderd procent het verlangen in ons leeft om op Aarde een taak te verrichten, die de mensheid geestelijk vooruit kan helpen, pas dán krijgt de eigen wil geldigheid van bestaan. Nu bidden wij God om een nieuw stoflichaam en Hij schenkt het ons, wanneer ons gebed, ons verlangen volkomen bewust is. U ziet uit dit alles, welk een doeltreffend gezag ons leven bestuurt. We ontvangen al of niet met onze instemming altijd juist dát, wat we voor onze evolutie naar God terug nodig hebben! Hoe verklaart u de overeenkomst in karakters, die zo vaak bestaat tussen kinderen, ouders en grootouders? De overeenkomst in karakters kan optreden, doordat we in de meeste gevallen aangetrokken worden door zielen van onze eigen levensgraad. Daardoor kunnen ouders, die bijvoorbeeld aan de drank verslaafd zijn, kinderen aantrekken, die al spoedig tot hetzelfde kwaad vervallen.

Dit is echter niet een kwestie van erfelijkheid, want de ziel is niet, zoals het lichaam, erfelijk te belasten. Door hun kwade instincten werden deze zielen in verschillende levens tot elkaar aangetrokken. In dit contact vervielen zij tot fouten, die hen in volgende levens wéér bijeen zouden brengen, net zo lang tot de onderlinge schulden vereffend. zouden zijn. Hier geldt dus het kernachtige en veelzeggende spreekwoord: soort zoekt soort! Evenmin als bij een andere wet mag u echter generaliseren. Het kan bijvoorbeeld gebeuren, dat karaktervaste, brave ouders slechtgeaarde kinderen krijgen. In dat geval trok de hogere graad de lagere aan. Dit is dan het gevolg van de schuld, die deze ouders ééns - in vorige levens - op zich laadden, toen zij deze ziel op de een of andere wijze tekort deden. God geeft ons niets cadeau. Hij laat Zich ook niet paaien door goede bedoelingen, gebeden of beloften. Wij zullen de fouten, die we hebben gemaakt, door eigen kracht moeten herstellen, met als winst, dat wij en het leven, waaraan we goedmaken, rijper nieuwe taken kunnen aanvaarden!
Meester Zelanus. 


counter free
Google Analytics Alternative