Wie zijn onze kinderen?  
Wie onze kinderen zijn, is hier en daar reeds aan bod gekomen in vorige onderwerpen. Om de reïncarnatiegedachte daarover te verduidelijken zetten we alles nog eens op een rijtje. Toen jou en mijn kinderen geboren werden, verwelkomden wij geen nieuw leven maar wel zielen, die wij door een zekere wetmatigheid aantrokken. Ze kregen door ons een nieuw aards leven, waardoor zij verder konden in hun evolutie. Want alle zielen, al dat 'leven',  dus ook wij, zijn tot een zelfstandig bestaan gekomen bij de Big Bang, toen God zich als 'levend licht' splitste.  Eén van die astrale lichtkernen, Godsvonken, levensdeeltjes, was jouw kind, waren jij en ik, alle mensen. In onze goddelijke oorsprong zit de stuwing om vanuit de onbewuste begintoestand, door vele levens en groeiprocessen heen, te evolueren naar een bewuste toestand. Een bestaan dat één is met onze oorsprong.  

Dit geldt voor alle mensen. Jouw kind kan een ziel zijn waarmee je in een vorig leven te maken had, of waarmee je misschien oorzaak en gevolg hebt opgebouwd.  Het kan ook zijn dat je met die ziel een liefdes- of familieband had, of iemand die je door de karmawet het leven moest geven. Al deze verschillende mogelijkheden zijn enigszins aan te voelen of te herkennen door het gevoel dat er tussen jou en je kind is. 
Een ziel uit een vorig leven wordt door jou zijn, jouw gevoelsleven, aangetrokken.  Zij komt vanuit de onbewuste astrale wereld tot je en kan al jaren tevoren bij je zijn. Het is door de nabijheid van die ziel dat je verlangen naar een kind ontstaat.  Op het moment waarop ei- en zaadcel zich verenigen, daalt de levensvonk van uw kind in die nieuwe cel af.  Het is de ziel of de levensvonk die vanuit de samengesmolten cel een nieuw lichaam zal opbouwen. Dit kan zij doordat ze alle stoffelijke ervaringen, qua opbouw, reeds bezit vanuit vorige levens.  

De opbouw gebeurt weliswaar met de bouwstenen, de genen, het DNA van jullie beiden. Aan het uiterlijk van je kind kun je zien bij wie van jullie de ziel, door de aantrekkingswet, reeds geruime tijd vertoefde.  Het innerlijke, de gevoelens, de positieve en negatieve karaktereigenschappen die de ziel reeds voor zijn komst bezat, zullen altijd in een zekere graad gelijk zijn aan één van jullie beiden, niet uit erfelijkheid maar door de wet van gelijkvoelenden die elkaar steeds aantrekken. Het is juist daarom dat deze ziel, je kind, door jullie wordt aangetrokken. Het is die persoonlijkheid die jullie verder kunnen helpen in zijn evolutie. Het kan ook zijn dat je kind aan jou moet goedmaken, zodat je verder kunt groeien in levenswijsheid en liefde. Daarom kunnen we, wanneer we meerdere kinderen hebben, de verscheidenheid in hun zijn opmerken en onze band met hen aanvoelen. Het ene kind kan weer totaal anders zijn en aanvoelen dan het andere.  Dit alles komt door hun verleden, hun vorige levens die totaal anders waren dan die van broers of zussen.  De oorzaak van die onderliggende verschillen komt voor omdat er verschillende wetten hebben ingewerkt bij het aantrekken van die zielen.  Wij kunnen dus kinderen, zielen aantrekken omdat wij ze het leven moeten geven, wat men karma noemt.    

Men kan ook kinderen aantrekken omdat zij bij ons passen door onze gevoelsgelijkheid wat men merkt door gelijksoortige gaven.  Of door de wetten van oorzaak en gevolg, om aan hen goed te maken of andersom.  Zelfs wanneer al deze wetten niet van toepassing zijn, kan men kinderen aantrekken.  Dit gebeurt dan meestal vanuit een sterk verlangen van de vrouw, vanuit haar moedergevoel, om leven, liefde te geven aan zielen die op een lichaam wachten.  Dit is dan meestal de reden waarom zij reïncarneren.  Nu zijn er mensen die kinderen aantrekken die vroeg sterven of lichamelijk en/of geestelijk gehandicapt zijn. Maar weet dat elke situatie die je als ouders overkomt, een toestand is waarmee jij kunt omgaan, omdat je hiervoor de liefde bezit om deze aan te kunnen.  Het kan ook zijn dat je dit moet beleven, maar ervaar dit nooit als straf, God straft niet, alles is een leerproces.  Dit blijkt uit de vele verhalen van mensen die iets dergelijks beleefd hebben.  

Dus je kind is een ziel die door jou of jullie kan opgroeien in een aards bestaan. Het groeit op om tijdens zijn puberteitsjaren terug tot de persoonlijkheid, het bewustzijnsniveau te komen van het vorige leven.  Het is daarom dat velen zichzelf in die puberperiode verliezen of zichzelf juist gaan zoeken. Ze kunnen zich soms totaal afkeren van hun ouders en van hun normen en waarden die zij hun hebben aangeleerd. Datgene wat hen via de opvoeding is aangeleerd, wordt overboord gegooid.  Ze hebben hun eigen visie en willen tot een zelfstandig bestaan komen.  Dit alles komt voort vanuit hun vorig leven en bewustzijn, en het is vanaf dan dat ze verder kunnen groeien in hun eigen evolutie en leerproces. Ondanks alle goede bedoelingen kan men hen geen goede raad, geen enkele wijsheid uit eigen ervaringen meegeven.  Laat hen los, maar houd je deur open. Besef dat zij zichzelf levenswijsheid moeten eigen maken, op eigen benen moeten staan om verder te evolueren door het leven.
J.de B.


counter free
Google Analytics Alternative