,,2000 JAAR MENSELIJKE ONTWIKKELING''.
DE MENS ZIJN INSPIRATIE EN KUNST. 
Vrijwel elke kunstenaar die eerlijk is ten opzichte van zichzelf en hetgeen hij te brengen heeft, heeft te aanvaarden, dat deze eeuw, onze tijd, van het gevoelsleven en de persoonlijkheid alles vraagt, wil de kunstenaar zich staande houden. En nu heet het: Ik was niet geïnspireerd, het ging niet. Angst is het? Wat zal het publiek zeggen van mijn kunst? Hoe zal de massa handelen? En nu staan wij voor het gevoelsleven van de mens, de vele graden van bewustzijn, die de mens zich -- dat schreven wij reeds -- door vele levens eigen heeft gemaakt en nu zijn eigen bezit is. En toch verwacht die mens, die kunstenaar, bijna allen, op welk gebied ook, zijn inspiratie! Kan de mens die ontvangen van buiten af? Dat willen wij u nu duidelijk maken en kent ge u zelf als kunstenaar, weet ge eigenlijk wat inspiratie is? Tal van kunstenaars weten het niet en kennen daarom de mens en zichzelf niet, weten niet, hoe de mens in elkaar is gezet door zijn Schepper. En nu kunnen wij onmiddellijk zeggen, dat u onwaarschijnlijk vindt: INSPIRATIE BESTAAT ER NU NIET! Dat is nu een fictie, zijn eigen gedachten, is het vraagteken voor duizenden kunstenaars, althans geen inspiratie, indien de kunstenaar voor zichzelf geïnspireerd worden wil! Vanzelfsprekend is, dat de ene mens de andere inspireren kan, doch dat is en blijft school, het woord ,,inspiratie'' is heel iets anders en dat wordt er door de kunstenaar van verwacht. Het is zich opgetrokken gevoelen in de kunsten, het scheppen en dat gevoel zoekt de mens in de ruimte? Velen ja, ze verwachten er iets van, waar het vandaan komt, dat weten ze niet, toch praten allen steeds weer ongelooflijk over ,,de inspiratie''! Ach, juf, was je door je zingen geïnspireerd? Je zong, je liedje? Wie moet dat gevoelsleven inspireren, vragen wij!

De operazanger, Caruso en de groten, anderen, mannen en vrouwen, weten wat inspiratie is, omdat zij wisten wat zij konden en bereikten en zie, zij trokken zichzelf op tot die hoogte en nu is het eigen bezit, hun kunst, omdat zij zich die kunst hebben eigen gemaakt. U moet aanvaarden, dat verschillende kunstenaars op de Aarde, soms lagen neergeknield om ,,GOD'' hun inspiratie te vragen en wel door het gebed. Dat is prachtig, doch helpt het? Kan God de mens inspireren? Dat vroeg ook een stierenvechter. God moest die wildeman helpen om zijn stier te pijnigen, te martelen, totdat het geëerde publiek van walging of sensatie brulde van geluk -- maar ja, die man lag neergeknield, heel de morgen, voor het altaar, zijn kapelletje en bad! Onder zijn bidden kreeg hij inspiratie, lezer, dat geloven duizenden mensen en aanvaarden het! Maar mijn hemel, vervloeken wij mensen Goddelijke éénheid of zijn wij nog steeds zo kinderachtig naïef? Weten wij nog niet wat inspiratie is, dat zo'n mens, zo'n bloedbevlekte, bidt tot God om hem te inspireren, zijn walgelijk gedoe te bezielen? Is dat niet het verkrachten van Goddelijke liefde door de mens?Waar de mens al niet toe in staat is om zijn ,,Inspiratie'' te beleven, grenst aan het ongelooflijke, doch is waarheid, mannen en vrouwen vergrijpen zich niet alleen aan het gebed van de mens, doch bovendien aan hun God! In die landen is dat onmenselijk. Wanneer u die levenswetten kent, lezer, wordt ge onwel van al die mannen en vrouwen, die denken, dat zij door hun ,,kunst'' God kunnen verzoeken, de machten en krachten vanuit het Universum! En dat is voor een Astroloog ook nog mogelijk, hij bepaalt zelfs de tijd wanneer nu het gebed voor de inspiratie verhoord kan worden, zoals het heet en opnieuw staan wij voor menselijke onwetendheid, naïef denken en voelen ten opzichte van de ,,Inspiratie''! Rembrandt, Titiaan, Rafael, Leonardo da Vinci, Michel Angelo en de componisten Wagner, Bach, Mozart, Beethoven en al de andere groten, zijn geïnspireerd, doch nu is de inspiratie het éénzijn met hogere machten en krachten.

U gelooft het natuurlijk weer niet en wellicht wel, doch dat waren hun opdrachtgevers, de mens in zijn ,,Geestelijke ruimte''! De mens die daar leefde en de mens op Aarde optrok voor de kunst, in dat geestelijke gevoelsleven en nu werd het -- het ,,éénzijn'' -- van mens tot mens, het werd nu ,,voelen en denken'' ten opzichte van de kunst, het beleven, het volkomen beheersen van de stof en de techniek of van waarachtig geestelijk éénzijn is er geen sprake! En dat is nu ,,Inspiratie'', doch werd het éénzijn van mens tot mens! Wij zeiden zo-even: Inspiratie bestaat er m.i. niet voor de mens en daarmede bedoelen wij: Niet voor hetgeen de mens thans door zijn kunst beleven wil! Al de kunst nu, kunt ge gerust aanvaarden, dit is een Goddelijke wet, die niet boven de Kunst van de Meesters uitkomt, kan geen voelen en éénzijn beleven vanuit dus de hogere regionen, omdat die machten en krachten wel iets anders hebben te doen dan de mens op Aarde te steunen onder zijn denken en voelen, zijn kunst, zijn gemodder, zijn luiheid ook, omdat hij het vertikt om te studeren, de stof te overwinnen, enz. enz. en is er van deze éénheid geen sprake! Wat moet zo'n geestelijk genie nu, als Rembrandt daar is, met ons beginnen, wij geen druppel bloed willen inzetten van onszelf, wij denken: Smeer maar raak, ze kopen het toch wel -- deze eeuw is toch verdwaasd, volkomen krankzinnig en willen nu geïnspireerd worden? Dacht Picasso door zijn onzin, zijn leugens, zijn getekend en geschilderd porselein inspiratie te beleven? Hij kan zichzelf niet eens beleven, geïnspireerd beleven ondergaan, daarvoor is hij geen Vincent van Gogh of, ook Picasso joeg zichzelf een kogel door zijn verwarde brein, doch daarvoor is hij te weinig kunstenaar, een verloochening is het van de kunst, verraad is het, waarvan Rembrandt en de anderen onwel worden en hem en zijn kunst uit dit leven zouden willen verbannen en met Picasso al die anderen die denken, dat zij inspiratie beleven en niets anders is dan geknoei, gemodder met verf! Alles valt om van narigheid en droefenis! Nonsens?

Inspiratie is, wij ontleden nu Picasso en de moderne kunstenaars, éénzijn met de stof, met de ziel, met het gevoelsleven van en voor de verf, deze diepe persoonlijkheid, waarvan de Meesters het gevoelsleven kenden. Ook de ruimte! Indien u dit niet geloven wilt, zullen wij uw kunstenaars leren hoe de Meesters hun kleuren hebben gemengd, die school is zoek voor uw leven, doch niet voor ons, wij mochten daarin kijken en weten het!! Inspiratie kunt ge beleven indien u als schilder de natuurwetten beleven wilt, dat wil zeggen, de ziel, de persoonlijkheid in het gevoelsleven van de verf en nu uitbeeldt, volgens het model, zoals het is en weer daarvan de ,,ziel'', de geest het gevoelsleven raakt of het blijft stoffelijk geknoei, modderachtig, u kunt het nu zelf een naam geven. U zult ,,ziel met ziel'', geest met geest, de persoonlijkheid met de stof als gevoelsleven tot éénheid moeten brengen en dat hebben de Meesters gekund en als extra bezieling, kreeg elk schilderij iets cadeau van de Meester als laatste toets en zie: Wat gisteren niet aanwezig was, is vandaag te zien en te beleven en is de machtige uitstraling, die Rembrandt zijn levens, zijn kinderen gaf, waarvoor de mensheid zich te buigen heeft!! En dat kan nu niet één schilder op Aarde. Wel de vervalsers, omdat nu het beeld als model voor hen staat. Wij zeiden het al, die namakers zijn er nog, velen zelfs, maar nu, doe het zelf eens? Kunnen zij niet! Die vervalsers kunnen ook Michel Angelo niet namaken, geen Mozart, noch Beethoven. U voelt het zeker, mogelijkheden die thans boven hun gevoelsleven liggen en niet te bereiken zijn! Wel de schilderkunst, ook uw hardloper is niet te vervalsen! Alles wordt nu gevoel, lezer! Éénzijn is het met de kunst, hetgeen gij schilderen wilt. Wij weten precies waar en wanneer U de inspiratie kunt beleven en hoe die dan op uw gevoelsleven inwerkt. Geen expressionist is er toe in staat, geen Picasso.

Zelfs van Gogh had dit te aanvaarden. Ook hij stond machteloos. Van Gogh wilde naar die geestelijke graad, dat is en wil zijn, de ziel van de verf te beleven en het gevoelsleven, doch dat heeft van Goch nimmer gekund en schoot zich uit dit leven weg! Wat er met de geestelijke van Gogh gebeurd is, interesseert u zeker niet, doch ook die levenswetten zouden wij u kunnen geven en eerst nu begrijpt de mens zijn eigen machteloosheid, ten opzichte van Goddelijke levenswetten -- thans voor de verf, de schilderkunst, doch zijn bovendien voor elke kunst!  Van Gogh raakte alleen het leven, niets meer en niets minder! Alleen het ,,leven'' maar de verf bezit ,,ziel en geest'' en een ruimtelijke persoonlijkheid. Raakt de kunstenaar dat gevoelsleven, is hij één tijdens zijn werk, krijgt de verf een gestalte te beleven en lezer, nu kost dat werk wellicht 5000 gulden en meer, wat nooit zo'n expressionist bereiken en beleven kan, omdat hij de stof beleven wil als verf en niet het leven!! Onze Meesters hebben ons al deze wetten verklaard, nadat wij de ruimte hadden leren kennen en nu ligt elke kunst voor ons leven open! Omdat Vincent van Gogh het leven van en voor de verf beleefde, hetgeen hij vertolkte, men praat nu over de goede werken en de niet zo geraakte, wil zeggen: Van Gogh was die dag niet tot éénheid gekomen, doch men vraagt voor die goeden eventjes 150.000 gulden en is de moeite waard, omdat zijn kunst levend is, het gevoelsleven vertolkt van moeder natuur en de verf te vertegenwoordigen kreeg, doch nu door duizenden niet mogelijk is, omdat die mannen het gevoelsleven, het bewustzijn voor het schilderen nog niet bezitten! Lezer, wij staan nu voor de levensgraden van de mens als gevoel voor elke taak, schreven wij al eerder en hebben wij te aanvaarden. Eén van Gogh leefde er op Aarde! Geen duizend en waarom niet, omdat de mens nu voor zichzelf staat. Dit is kosmisch verantwoord, lezer, hoog begaafden zijn er niet, wel gevoelsmensen, doch nu zien wij, waarom Vincent voor deze eeuw zo duur is en moet, of opnieuw krijgen de Picasso's eeuwige betekenis, doch dat is uitgeschakeld. Straks liggen zijn prullen op de rommelkamer! Vinvent blijft eeuwigdurend levend en bewust, niet Picasso, de mens zal hem eens stenigen! Niet van Gogh! En zult ge beloven!

U kunt nu wel zeggen, de mens is gek en ik ben het niet, hierna komt het oordeel en zal Picasso nog beleven en allen met hem die denken dat wij gek zijn. Wij kregen even een flink pak slaag te beleven en waren even pretachtig blind geslagen, dat eveneens voor de jazz is en al die andere moderne kunst, doch nu komt de mens tot bezinning, de massa haalt de schouders op voor Picasso, alleen zijn recensenten houden nog even vast, omdat zij hun geschreven velletjes te eten krijgen of anders: Ga jij maar weg, mens! Niemand gelooft je langer. Jij wist het ook niet, want jij bent als Picasso een verrader van Vincent van Gogh, bloeddrinkers zijn het!! Zij staan voor alles en niets, deze recensenten, spijkers in hun lichamen, om zichzelf te verrijken: Mooi, wat koste uw beeldspraak recensent? Alles is en wordt geknoei, wanneer de mens niet meer eerlijk tegenover de kunst staat, zichzelf door zijn tijd en eeuw onverantwoordelijk vertoont, schrijft, zijn pen is -- hoe wilt ge dit nu loochenen -- te koop en toen begon de narigheid! De grote bladen bezitten recensenten. Geen mens gelooft nu nog wat dat soort mannen schrijven, wij kopen alleen al niet, omdat juist dat soort mensen het zijn die de kunst ontleden, waarvan wij pertinent weten, dat zij voor elk bedrog openstaan, te koop zijn. Wij willen hun producten niet langer, wij aanvaarden die gevoelslevens niet meer, omdat ze zichzelf recenseren, of ervoor werden betaald en dat weet deze gekke maatschappij! Die hummels, die bromvliegen, die naakte mannen toch, hun pennen krijgen straks het gif van Vincent van Gogh te beleven, van Rembrandt bovendien, want er komt straks weer kunst op Aarde, daarvoor, geloof het nu, wordt de mens geboren en is te begrijpen, want al de Meesters hebben dit beleefd en van God ontvangen!

En nu staan wij voor de inspiratie, dat dus, het Goddelijke waarachtige woord nu voor uw leven, éénzijn is, met de verf en het model, het volkomen oplossen voor de verf, het model en is nu geestelijke éénheid! Dat is inspiratie, dat noemt men zo, doch is voor de Goddelijke levenswet: Baring en schepping en wie nu niet baren wil, pleegt moord, verkracht de kunst en loopt leeg van armoede! Wie als schilder nu niet baren wil, éénzijn voor de kunst beleven wil, denkt, dat hij er is door te smijten met verf en deze mensheid gek is, lijdt ondanks ons stomme gekijk toch armoede, heeft God zij dank niets te eten. Direct na de oorlog verdienden ze geld als water. Kom, kom, dat is voorbij! Nietwaar, schilder? U staat voor u zelf, uw gevoelsleven is het, wat de één kan, zult gij u door vele levens eerst eigen moeten en kunnen maken, niet waar, wat leeft ge in één leventje? En nu de Meesters? Wat hebben zij ervoor moeten doen, die zielen, die geesten, die machtige Rembrandts toch, die Titiaans en de Holbeins? Wat doet ge schilder, morgen en overmorgen, als ge voor de verf staat en het modelletje? Naakt schilderen, nu, wij weten dat ge geen lijn natuurlijk gevoelsleven kunt schenken en er glad naast bent en blijft? Naakt schilderen, voor wat en voor wie? Wij hebben die prutsers gezien. daar zaten ze, allen keken naar het model, een mooi meisje. wij lieten ze begaan. Doch toen het zover was, vroegen wij het model: Wat krijg je, kind, voor twee uur? Vier gulden! Hier, -- zeiden wij, -- je bent te mooi, te eerlijk ook, of wij begonnen er niet aan, heb je 25 gulden, maar maak dat je weg komt. Zie je dan niet, dat er niet één onder deze tien mannen leeft, die je natuurlijk tekenen kan?

Dit is gepruts, kind, je moet alleen dan je lichaam laten zien, wanneer je zelf ziet en vaststelt, dat er een waarachtig kunstenaar schildert en is je geven verantwoord. Nu is het hartstocht en wil je daarvoor dienen? Ga iets anders doen! Het kind begreep ons, wij gaven haar het gevoel voor de kunst. Dit was en dit blijft gebagger!Hoeveel van deze leven er onder uw midden, willen naakt schilderen, doch kunnen geen appel, noch peertje, hun kleurtjes geven, doch vergrijpen zich aan de mens, het moeilijkste en hoogste model voor de kunst. Recensenten, waarom hebben jullie die schilders dit niet verteld? Had ze gezegd, door uw ontledingen, dat ze met 'n spin hadden moeten beginnen en straks uitdijend, groter en ruimer het leven vertolken, doch gij ziet gaarne, als zij het model, wellicht lachende, pratende, van honger zeker? Door de menselijke kletspraat zeker! De oude opbouw voor de kunst, voor de schilder, is daardoor verkracht, lezer -- geen school is er te vinden. De leraars zijn expressionistisch verkracht? Nee, zij zelf hebben schuld aan deze ellende. Ze zeggen u, vraag het gerust: Dat oude moeten wij niet langer en nu, is het niet doodeenvoudig, smoren zij het éénzijn voor de kunstenaar, doden zij het gevoelsleven, het uitdijen voor de kunst, ze raken nu geen ziel, niet één karaktertrekje voor en van de verf, alles is bagger, morsdood is die kunst en hierdoor hebben ze allemaal honger en gebrek! Sla gerust terug, wij vangen u wel op, doch u ziet het lezer, de hoogste tijd is het, dat de mens ontwaakt en anders begint te denken, terugkeert naar de Meesters!! Het bebaggeren van de verf wordt u nu dus geleerd, dat is de moderne leerschool voor de schilder! Geef ons dan maar uw Song Ladys, het ,,Nevertheles'', waarmede wij begonnen, of ,,My Dreams Too!'' Er zit nog iets in, soms iets leuks, zo nu en dan wat liefde, waarachtige gemoedelijkheid, springlevende vitaliteit ook en het moederlijke stemmetje, haar hartje vol verlangen, naar dat ene, het waarachtige, waarvoor zij zich geven wil en inspant, als die kleurpsychopaten, want dat is het immers? Kleuren vertegenwoordigen een klank en hun timbres. Vraag het Bach en Mozart, Beethoven bovendien, maar dat kunt ge niet. Wij wel, zij vertelden het ons, zij zeiden: Verschillende composities kregen toon en klank door de kleuren van de Meesters. Doch daarvan heeft het huidige schildertalent geen weet, voelt het niet, omdat er geen éénheid meer te beleven valt, de mens weigert te baren. Kunst te baren. En die weeën lezer, grijpen naar een revolver, indien je niet sterk genoeg bent en verder wilt gaan, hoger wilt grijpen dan je aan gevoel bezit, heeft Vincent bewezen en was het Goddelijke éénzijn voor de kunstenaar als mens!! De schilder baart niet, omdat hij naast de schepping zijn kinderen wil baren en dat is nu die expressionistische narigheid waarvoor wij staan recensent, uw kletspraat, uw leeg geschrijf, ook, gij en zij, gij allen pleegt abortus!!  Nonsens? Ach kom, gij weet het wel beter en zo niet, vraag het uw schilders, zij hebben door uw geschrijf niet te eten, uw verhaaltje is waardeloos gebleken. En dat, in 1952!!! Don't worry please 't is not to late!
Uw: Marja Radjany.


counter free
Google Analytics Alternative