DE GEEST ALS OORSPRONG VAN ONS HANDELEN! 
Bent u sportliefhebber? Dan kent u ongetwijfeld de grootste wielrenner van onze tijd -- campionissimo Fausto Coppi. Hoe komt het nu dat deze man over zulke ongelooflijke kracht beschikt die hem de ene overwinning na de andere doet toekomen? Is Fausto werkelijk zulk een geweldenaar? Wij herinneren ons een foto waarop hij te midden van vele zijner rivalen stond afgebeeld. als wij het goed hebben, was dit tijdens de Tour de France, die toen werd gehouden. Wij herinneren ons heel duidelijk dat Fausto Coppi -- fysiek gezien -- één van de zwaksten leek. Zou men niet van een wielrenner, die wekenlang de zwaarste tochten door de bergen aflegde in een tempo dat voor een ,,gewoon" mens onbegrijpelijk lijkt, verwachten dat hij zwaar gespierde en massieve benen zou hebben? Coppi's benen lijken echter ten opzichte van de onderdanen van het merendeel van zijn rivalen beslist zwak. Zijn gehele lichaam maakt overigens eerder een zwakke dan een krachtige indruk. Toch steekt Coppi uit boven al zijn mededingers! Wij hebben dit verschijnsel reeds vaak kunnen opmerken in bijna alle takken van de sport.

Zelfs bij de dieren moeten wij ondervinden, dat het ogenschijnlijk mooiste en sterkste exemplaar lang niet altijd de overwinnaar is tijdens een wedstrijd. Neemt u b.v. de paardensport! Hoe vaak wint niet een paard, dat door experts als ,,kansloos" was geclassificeerd! Neen,aan de ,,buitenkant" kunnen wij geen betrouwbare maatstaven aanleggen. Niet het lichaam blijkt overwinnaar, maar de geest! De geest die in Coppi woont maakt uit of hij een wedstrijd zal winnen of verliezen en niet zijn spieren! Hetzelfde geldt ook voor een renpaard! Elke sportman weet dat de mentale gesteldheid verreweg belangrijker is dan de fysieke, ofschoon deze laatste natuurlijk ook van zeer groot belang is. Hebt u wel eens de ogen van een bokser gezien, die zijn zelfvertrouwen kwijt was? Kennen wij niet altijd de mentale gesteldheid van een verliezende voetbalploeg en is het soms niet een kleinigheid, die zulk een lusteloos spelend team in leeuwen kan doen veranderen. Het is en blijft dus steeds de geest die overheerst. De geest, die leeft in het lichaam en die het lichaam bestuurt! Een gewichtheffer met een krachtig lichaam en met een zwakke geest zal minder presenteren dan iemand met en minder sterk lichaam, maar met een krachtige wil! Een dier dat bang is zal zo weinig kracht kunnen ontwikkelen, dat het verslagen wordt door een tegenstander waartegen het zich anders met gemak had kunnen verdedigen. Wat is dit voor een verschijnsel? Het lichaam op zichzelf blijft gelijk, de spieren en het uithoudingsvermogen, kortom al het lichamelijke. Alleen de gedachte -- de gevoelens - veranderen en hierdoor ontstaat zulk een verschil in uitwerking! Niemand zal deze feiten willen ontkennen en toch zijn er nog steeds mensen, die het bestaan van geest of ziel ontkennen!! ,,Het zit in de hersenen", zeggen zij en daarmee is het probleem dan gelijk ,,opgelost"! Maar zo eenvoudig is de zaak niet of eigenlijk zouden wij moeten zeggen zo ingewikkeld is de zaak niet, want we zouden dat voor de hersenen moeten zijn die voelen, denken, zien, ruiken, proeven, onthouden? Het is vreemd, dat vele mensen al deze eigenschappen toekennen aan een paar ons grijze weefsels!! Hoe vrolijk zal ons nageslacht zich niet kunnen maken over een dusdanige naïveteit! Iedereen zou ons voor stapelgek verslijten wanneer wij zouden beweren, dat onze benen uit zichzelf gaan lopen. Als deze benen geen zin hebben, lopen ze niet. Hebben ze wel zin, dan lopen en hollen ze met ons door de straten! Hetzelfde geldt voor onze armen en handen. Ook deze doen alleen dienst wanneer zij dit willen. Wij -- onze ego's -- hollen maar mee!! Waarom verklaart u ons echter ook niet voor stapelgek, wanneer wij beweren, dat hersenen uit zichzelf kunnen denken? Dus ,,ik" bestaat eigenlijk niet! Dat beetje grijze stof binnen in onze schedel is eigenlijk ons ,,ego".

Vindt u het niet om te schateren? Onze hersenen denken uit zichzelf? Wij zijn volkomen afhankelijk van hun willekeur? Wat zou er logischer zijn te veronderstellen dan dat de hersenen evenals al onze andere organen eenvoudig stoffelijke instrumenten zijn die worden bestuurd door ons ,,ego", door onze geest! Waarom is het blijkbaar veel gemakkelijker om te veronderstellen, dat de hersenen alles regelen? Kan materie denken? Is zulk een veronderstelling niet het toppunt van inconsequentie?? De hersenen van een mens worden door Dr. Fr. Kahn vergeleken met een telefooncentrale. Dit is heel juist! Dr. Kahn ,,vergeet" alleen te vermelden wie opbelt! Nu is de mens reeds lang bezig zichzelf te ,,zoeken". De methode die tot heden toe door de wetenschap is toegepast, lijkt echter verdacht veel op die van een kind dat zijn eigen schaduw wil grijpen! Dit lukt natuurlijk nooit. Zal een kind in zulk een geval zeggen, dat zijn schaduw ,,dus"niet bestaat? De wetenschap doet dit echter wel! Wellicht geldt dus ook voor haar dat zij zo zal moeten worden als kinderen wil zij het paradijs -- de waarheid -- vinden!
DR. K. 


counter free
Google Analytics Alternative