LIEFDE IS GOD. 
Wees lief en u bent inspiratie. Geef dus het heden alles en laat de ruimte even wachten. Liefde is de eeuwige evolutie als ziel, leven en geest, dus baring en schepping van alles. Liefde is vader en moederschap in alles leggen: In het denken, voelen, handelen en weten als waarachtigheid, in hartelijkheid, rechtvaardigheid en harmonie. Wat is nu harmonie? Dat is de telkens nieuwe geboorte in en van de mens. Dat is de lente, de mogelijkheid zich telkens te kunnen herstellen en te groeien. Dat is het kleurenrijk Gods en de kosmische orde, zoals een planeet haar baan beschrijft. De menselijk baan beschrijven - zijn kringloop in die orde - is o.a. dankbaar zijn voor alles en aanvaardend beleven. Dat waaraan we niet kunnen ontkomen. Laten we daarom alles van binnenuit naar beste vermogen doen, al is het ramen wassen. Laten we alles voltooien, dan is er rust en zekerheid en komt er harmonie in iedere gedachte. Dit weten en beleven is groei van het geestelijke bewustzijn, is dus liefde. Liefde voelen, niet alleen voor het eigen kind, maar voor alle kinderen, anders is het eigenliefde. 

Universele liefde is liefde voelen voor alles wat leeft. Liefde tussen man en vrouw. Lichamelijke liefde kan ook mooi zijn, als dit samen harmonisch wordt beleefd, anders is het slechts hunkeren naar bezit, dus weer eigenliefde. Indien de liefde in volle harmonie ons huwelijk draagt, wordt die aardse weg voor ons reeds een ruimtelijke weg. Onze aardse kringloop is daarin reeds volbracht. Onze liefde, ons geluk, werkt op anderen door als straling, die wij anderen aanbieden, zoals de Zon iedere dag alles weer tot ontwaking voert. Ook de 'verlichte' mens heeft de eenheid van een harmonisch huwelijk nodig, een werking uit de Bron die God is als Vader en Moeder, in volkomen harmonie. De mens zelf is nu die bron geworden in zijn eigen levens afstemming. Het is de verlichte mens die de ander - bijvoorbeeld een patiënt - de gevoelsliefde kan bieden. De liefde, die de oorspronkelijke wet van de bevrijding is en in ieder mens sluimert. De hoop, het verlangen naar innerlijke vrede. Vanuit de liefde komt de wedergeboorte, die de wederliefde doet ontwaken. De liefde wordt dan een geschenk van een ander en doorgegeven. Liefde is een wezenlijk deel van de mens. Voor een enkeling is dit te zien aan de uitstraling, hetgeen door een waarnemer voelbaar te merken is aan het karakter, het woord, het denken en voelen van de persoonlijkheid.

Verder aan zijn houding, zijn gelaatstrekken, zijn stralende ogen en zijn handelen. Dit waarnemen doen we weer door de ruimte van ons eigen bezit aan liefde. Door dit te herkennen voelen we de kern van de rechtvaardigheid. We worden erdoor aangetrokken. We willen er een deel van zijn, verwantschap mee voelen, als het ware door die liefde worden opgetrokken. Zou dit niet ziel, geest en leven zijn, die ons voert naar de Goddelijke harmonie? Zo beleven we allemaal ons eigen heelal door de liefde, die wij al of niet voelen, met al haar begrenzingen, onze eigen ruimtelijke baan beschrijvend in het universum, op weg ... terug naar God. Door onze persoonlijkheid hebben we contact met alles om ons heen. In dat heelal scheppen onze eigenschappen en ons karma de omstandigheden die het leven ons biedt en daar leren we mee om te gaan. Positief gezien is de liefde dus de kern van die eigenschappen die ons doelmatig doen streven. Het licht van de rechtvaardigheid bepaalt onze zelfkennis en ons heelal als werkende liefdeskracht. Liefde, gevoel, is eigenlijk de kern die de eigenschappen tot ontwikkeling brengt, stimulerend en vormend. Eigenschappen zoals rechtvaardigheid, eerlijkheid, zachtmoedigheid, eenvoud, moed, vertrouwen, kortom alle trekken die tezamen de persoonlijkheid vormen. Deze karaktertrekken bepalen ons denken, voelen en wilsuitingen. 

Het zijn dus geen aparte gaven, maar vormen het bezit van onze persoonlijkheid. Dat zijn we zelf! De wil is naast de liefde de leidende kracht. Met onze persoonlijkheid vertegenwoordigen wij onszelf als ziel, leven en geest. Als wij ons op God afstemmen, vertegenwoordigen wij ook God in onze eigen afstemming. Op onze eigen wijze zien wij dan Zijn rechtvaardigheid. De ondervinding, de incarnaties, doen het gevoel rijpen, met als gevolg een mooier, sterker karakter. Volgens mij zijn alle negatieve eigenschappen eigenlijk nog geen eigenschappen die gereed zijn, maar een tekort, een ontbreken ervan en behoren zij bij een onvolwassen, onbewuste graad als persoonlijkheid. Maar ... we zijn allemaal onderweg en zullen eens ontwaken! De mens die wil ontwaken, staat echter voor zijn innerlijk, zijn karakter, een moeilijkheid die zo ontzagwekkend is als de macrokosmos aan baring en schepping heeft moeten aanvaarden. We moeten namelijk in alles de harmonie leggen die vanuit God is. Door die harmonie, die liefde - in tegenstelling tot de haat - worden de eigen frustraties begrepen en vergeven en komt er begrip voor de ander. Door de liefde - het staat verder dan het weten - wijkt de eenzaamheid, de haat, de lust als bezit, leert men weg te geven, wordt de mens universeel. Dan is de mens voltooid, geboren in liefde, de basis voor iedere therapie. Dit klinkt allemaal eenvoudig, maar voor ons allen vraagt het de gehele inzet van het menszijn. Liefde betekent de karmische wetten beleven - vorige levens als oorzaak en gevolg - er iets van maken en geen moment vergeten dat je je hoofd moet kunnen buigen voor het leven en voor je partner, voor datgene waaraan je niet kunt ontkomen. Als de waarachtige liefde zijn uitwerking zou missen, dan zou alles aan waarde verliezen. 

De geestelijke liefde gaat zijn eigen weg, maar nooit ten koste van een ander. Indien wij het geestelijke van onszelf willen brengen en de ander kraakt dat, laten we er dan maar niet op ingaan, maar ons hoofd buigen voor die hardheid, ook al hebben we gelijk. Dan kunnen we maar beter even weggaan. De Christus zei ook alleen maar: 'U zegt het', toen de beul Hem vroeg: 'Zijt Gij de Zoon Gods?' Gaan we er toch tegenin dan verliezen we onszelf. Dan zijn we onze harmonie kwijt, ons geluk en het éénzijn met het leven van God. Pas als we de ruimtelijke harmonie bewaren, maken we ons dit eigen. Het is helemaal niet 'flink' terug te slaan, ook niet met scherpe woorden, met kwetsen. We moeten bewijzen dat de zachte krachten uiteindelijk sterker zijn. Geweld roept geweld op, angst de angst. De zachte krachten hebben echter een dwingende, roepende werking en zijn de lichtpunten in de wereld. De mens koestert zich daar aan. Het Christuslicht werkt altijd door! Eens zullen deze krachten ieder mens overtuigen. Dan pas is de reine klaarte het bezit van iedereen. We leven nu nog in de weeën van de nieuwe wereld die de Christus voor ons schiep. 
S. W.


counter free
Google Analytics Alternative