HANDELEN NAAR BEWUSTZIJN.

We zitten hier allemaal met mensen die de boeken van Jozef Rulof kennen en gelezen hebben en nog lezen, want je raakt nooit uitgelezen. we nemen een hoop levenservaring mee. En toch handelen we soms verschillend bij bepaalde situaties en dat is ook afhankelijk van ons bewustzijn. Onze geest kan fouten maken, maar onze ziel niet, die is en blijft goddelijk.
Daarom kunnen we eigenlijk ook nooit een oordeel vellen over iemands doen en laten, omdat alles met het bewustzijn te maken heeft hoe we handelen.
Hoe vaak hoor je niet van ouderen, als ik het over moest en kon doen, dan deed ik het anders.
Indien je weer terug moet naar de Aarde, dan zul je het waarschijnlijk ook anders doen, omdat je die ervaring meeneemt in het volgende leven.

De meesten van ons zijn getrouwd of getrouwd geweest en hebben een gezin gehad of hebben het nog met kinderen. We weten uit de boeken, dat we dezelfde graad aantrekken wat bewustzijn betreft. Doch dat is de graad van ons vorige leven en niet van hoe we nu in het leven staan. Ons huidige leven is om te leren en dingen uit een vorig toe te passen. Wat we in dit leven aan ervaringen in ons opnemen, zullen we – als we weer terug moeten naar de Aarde – in dat leven weer gedeeltelijk toepassen. Wij kunnen in dit leven tot een hoger bewustzijn komen en onze kinderen blijven steken in het bewustzijn wat we in ons vorige leven hadden. Daarom kunnen er zoveel verschillen zijn tussen ouders en kind op latere leeftijd.


Als je het nieuws volgt zou je bijna denken dat het bewustzijn van de mens daalt i.p.v. dat er steeds meer komen met een hoger bewustzijn.
Twee voorbeelden die mij op die gedachten brachten.
Steeds meer mensen laten zich cremeren.
Bij ons in Twenthe zijn ze bezig nog 2 nieuwe crematoriums te bouwen in Oldenzaal en Borne en we hebben er al twee in Almelo en Usselo.
Daar staat wel tegenover, dat de belangstelling voor begraven in de natuur ook een opmars maakt en deze natuurbegraafplaatsen  enorm aan het stijgen zijn.
Een week ongeveer geleden werd er in de krant twee pagina’s vol aandacht geschonken aan medische experimenten met dieren. Het gebruik van aapjes hiervoor is zelfs toegenomen. De reden die ze opgeven is, dat de aapjes de meeste overeenkomsten hebben met de mens.
We weten wat Jozef Rulof hierover zij.
Als de geleerden echt wat voor mensheid willen betekenen laten ze dan die experimenten op zichzelf toepassen i.p.v. op dieren.
De onderzoeken worden betaald met gemeenschapsgeld, dus u en ik betalen daar aan mee of we willen of niet.
In dat artikel werd geëindigd met de zin:
De aap staat het dichts bij de mens.
Zou hij daarmee toch bedoeld hebben dat de mens er toch eerder was dan de aap?

Er bestaat ook nog zoiets als ongewild handelen waar ons bewustzijn het niet mee eens is. Het experimenteren met dieren is er al  één van. Als iets wettelijk is vastgelegd zoals belasting betalen, dan gaat ook een gedeelte van ons geld naar instellingen waar we het beslist niet mee eens zijn, en toch komen we er niet onderuit. Zoals abortus klinieken, de miljoenen die in wapentuig worden gestoken voor ons leger en nog veel meer dingen die we tegen onze wil moeten opbrengen.
We kunnen wel protesteren  en hoog in de gordijnen vliegen, maar dat heeft geen zin,
Ook onze bestuurders van het land handelen naar het bewustzijn dat ze hebben.


Soms  komen we ook voor dingen te staan waar wij denken het antwoord op te weten, en toch liever niet mee in aanraking komen. Vanuit de Rulof boeken en wat Gene Zijde over deze dingen te zeggen heeft, door gegeven aan Jozef Rulof door Meester Alcar en Meester Zelanus de geleide geesten van Jozef Rulof.
Ik wil hier een paar dingen onder de aandacht brengen die de laatste tijd via de media volop in de belangstelling stonden en een onderwerp, waar waarschijnlijk de meesten van ons nog nooit mee in aanraking zijn gekomen en dat is:
Bloedtransfusie. Laat ik hiermee beginnen.

Tegenwoordig is het ook al mogelijk om bloed te af te staan enkele weken voor een zware operatie. Dan kunnen ze je eigen bloed gebruiken. De Jehova’s zullen hier indien mogelijk dankbaar gebruik van maken omdat het voor hun verboden is bloed van een ander aan te nemen.
Als je gezondheidstoestand dat toelaat, kun je in aanmerking komen voor een zogenaamde "autologe transfusie". Dit houdt in dat je vier tot zes weken voorafgaande aan een operatie je eigen bloed laat afnemen om dit bij de operatie weer terug te krijgen.
Als je je eigen bloed toegediend wilt en kunt krijgen, moet je in de maand voorafgaand aan de operatie één of twee maal naar de bloedbank om een halve liter bloed te laten afnemen. Tijdens de operatie of kort daarna kan het eigen bloed dan weer aan jou worden teruggegeven. Wanneer je tijdens de operatie veel bloed verliest, is het niet uitgesloten dat aan jou ook bloed van een donor moet worden toegediend.
Heeft dat voordelen of nadelen, wat denkt u?

 

In principe maakt het niet zoveel uit of het uw eigen bloed is of dat van een ander. Want geen enkel bloed is zuiver. Iedereen niemand uitgezonderd heeft ziektes in zijn bloed.
De medische wetenschap onderzoekt het bloed maar kan alleen de eerste graden van het bloed ontleden.
Als in de eerste graden van het bloed geen ziektes zijn te vinden houdt dat niet in dat ze er niet in zitten.
Een geluk bij een ongeluk is, dat we deze ziektes die in het transfusie bloed zitten zich niet bij ons zullen openbaren – Zegt Jozef Rulof – omdat we daarvoor te kort leven.
Als een dokter bloedtransfusie voorschrijft, dan is het beter dat  te accepteren, want anders maken we bewust een einde aan ons leven en dat is niet de bedoeling. Jozef Rulof zegt hier ook over, dat we als mens gebruik moeten maken van de medische kennis. Die is er niet voor niets. Als ons leven klaar zou zijn. Dan zouden we bloedtransfusie gerust kunnen weigeren, maar we zijn niet zoals J.R. Kosmisch bewust.
En dan komt er nog iets anders om de hoek kijken waar veel mensen mee te maken krijgen, de ziekte kanker.
Moeten we daarbij ook alles accepteren wat de medici ons voorschrijven, zoals de chemokuur.  In principe zou ik het weigeren, maar zijn we dan ook niet bezig ons leven vroegtijdig te beëdigen als we dat weigeren?

Nu kunstmatige bevruchting.
Als voorbeeld, u bent jong en pas getrouwd en wilt graag kinderen, maar het lukt maar niet. De man of de vrouw kunnen een lichamelijke stoornis hebben, waardoor het niet lukt. Wat dan te doen? Het eerste advies wat ik mensen zou willen meegeven is geef het niet direct op. Uit ervaringen van mensen hoor je vaak dat het maar niet lukt en na jaren raakt de moeder toch ineens zwanger. De oorzaak kan een lichamelijke stoornis zijn, maar, omdat de cellen van het menselijk lichaam iedere 7 jaar worden vernieuwd is het best mogelijk dat het dan wel lukt. Heeft dit alles niet geholpen, en het ligt niet aan de moeder, dan kan zij zich kunstmatig laten bevruchten door zaadcellen van een andere man te laten inbrengen. Volgens Jozef Rulof is daar niets mis mee. Als laatste kan men een baby adopteren wat ook veel wordt gedaan. Daarover  zegt Jozef Rulof, dat er wel een bepaald risico aan zit. Je weet nooit welke graad van bewustzijn je in huis haalt. Jozef vermeldt over dit onderwerp ook nog, dat in de toekomst het niet meer voor zal komen, dat een echtpaar geen kinderen kan krijgen, of de moeder moet voor een ander doel op Aarde zijn.

Het laatste onderwerp is orgaandonatie en vroegtijdige levensbeëindiging. We weten allemaal hoe Jozef Rulof en Gene Zijde hier over denkt. En de meesten van ons denken er ook zo over.
Maar als het ons eigen kind is die we zouden kunnen helpen met bijvoorbeeld een nier of een long. Blijven we dan ook bij het standpunt van nee?
We weten uit ervaringen van Piet van Lommel, de hartspecialist dat mensen na een transplantage van een orgaan soms heel anders gingen reageren en dingen gingen doen die ze vooraf nooit deden. Op tv zag ik een jonge dame die door een bacteriële infectie haar handen en benen was kwijtgeraakt. Ze zou binnen afzienbare tijd een paar handen krijgen van een donor. Daarna moest ze heel haar leven medicijnen slikken tegen afstootverschijnselen met de nodige bijwerkingen.
Daaraan zie je al dat het eigenlijk niet goed is.

Jozef Rulof geeft mooie voorbeelden over orgaandonatie hoe je daar later aan Gene Zijde last van kunt hebben.
Doch als mijn kleindochter of kleinzoon of mijn echtgenote of een van de kinderen een orgaan nodig zouden hebben om in dit leven nog een tijdje verder te kunnen, dan zou ik het waarschijnlijk toch wel doen. Waarom zeg ik dat?
Als ik nu naar Gene Zijde zou gaan, dan weet ik zeker dat ik nog wel andere dingen te dragen heb en voorlopig nog niet van af ben en dan kan dat van een orgaan afstaan aan er ook nog wel bij. Ik ben geen Heilige en wordt dat voorlopig ook nog niet.

Nog kort over levensbeëindiging.
Toen dat onderwerp in de Eerste en Tweede kamer in stemming moest worden gebracht, werd vooraf op allerlei manieren geprobeerd om kamerleden op andere gedachten te brengen. Vooral Rulof-lezers waren daar heel intensief mee bezig door kamerleden persoonlijk te benaderen via de mail, Facebook en Twitter en hun te waarschuwen voor de gevolgen ervan. Blijkbaar heeft het niet geholpen, want met een minimale meerderheid werd voor gestemd. Je kunt tegen deze mensen wel hele verhalen afsteken wat de gevolgen zijn, doch indien ze niet weten hoe het na de dood verder gaat en dat je het leven ons door de Schepper gegeven niet vroegtijdig tot een eind mag brengen, maken zulke beweringen en uitspraken weinig indruk op de Kamerleden.
Jozef Rulof zei het zo mooi, de mens is niet slecht, slechte mensen zijn er dus niet, maar de mens handelt en doet dingen naar gelang zijn bewustzijn.
Dus kan ik eindigen waar ik mee geopend heb:
Ook onze Kamerleden, doktorer, en ieder mens  handeld naar zijn of haar bewustzijn.
Henk Roesink.



counter free
Google Analytics Alternative