VERGRIJP U NIET AAN GODS LEVEN!
Recente cijfers verstrekt door Franse en Amerikaanse medici, brengen met ontstellende zekerheid aan het licht, dat het aantal kunstmatig gepleegde gevallen van abortus nog steeds angstwekkend hoog is en dat er nog altijd een stijgende tendens te bespeuren valt. Vertrouwelijke rapporten van Amerikaanse scholen verschaffen ons hieromtrent een inzicht, welke eenvoudig verbijsterend is. Beseft men wel dat kunstmatige abortus gelijk staat met Moord, met een geestelijke moord, die een wet in het leven roept, die even hard en onverbiddelijk is als de wet waarvoor wij worden geconfronteerd, wanneer wij een volgroeid mens doden, doordat deze wet immers in wezen dezelfde is! Iedereen weet -- althans kan en behoort te weten -- hoe ontzettend gevaarlijk en schadelijk de vruchtafdrijving is. Alleen uit deze overweging moest de mens reeds terugdeinzen om tot deze wanhoopsdaad over te gaan. Hoe durft de moeder haar wonderlijk lichaam, dat haar door God werd geschonken en zulke verminking en bezoedeling bloot te stellen? En toch is dit nog maar -- relatief gezien -- van ondergeschikt belang! Neen, het zwaartepunt moet in deze vallen op de geestelijke moord, die wordt gepleegd. Wanneer wij ons lichaam willen verknoeien en verminken, dan is dit tenslotte nog een zaak die alleen onszelf aangaat, al zullen wij ook hiervoor, voor de gevolgen komen te staan, omdat elke oorzaak haar eigen gevolg in zich draagt en baart! Anders wordt het echter wanneer wij onze naaste -- onze Godbroeders en Godzusters -- onrecht aandoen! Zulk een handeling zet een kosmische wet in werking, waarvan een mens de gevolgen niet kent, anders zou hij zich hoeden voor de verschrikkelijkste aller daden. Het vermoorden van Gods leven zelf! Vele vrouwen zijn van mening dat een kiem van enkele weken ,,toch niets is". De verdrijving zal in zulke gevallen toch zeker geen moord kunnen worden genoemd. Dit is een fatale vergissing! Een vergissing, die weer wijst op geestelijk analfabetisme. Onwetendheid verandert echter de wet niet en de daad op zich blijft ten allen tijde gelijk. Vaak betaalt de mens aldus een hoge prijs voor zijn onwetendheid en hij zal BLIJVEN betalen, totdat hij eens ,,wetende" is geworden. Aldus overwint hij zijn eigen onbewustzijn en zet dit om in geestelijke alwetendheid, waardoor hij een bewuste Godheid zal worden! Wanneer wordt de vrucht in de moeder namelijk ,,bezield" denkt ge? Na vier maanden misschien, wanneer de moeder ,,leven" begint te voelen? U voelt wel, lezer, dit zou in strijd zijn met alle geestelijke en stoffelijke wetten. Neen, reeds bij de aanvang is de stof ,,bezield", want anders zou er geen sprake kunnen zijn van ,,vorming", het ontstaan van het embryo. de mens die op zijn wedergeboorte wacht, daalt als Goddelijke vonk af in de schoot van de moeder en LAAT ZICH DAAR GEBOREN WORDEN. De moeder draagt derhalve reeds, vanaf het eerste stadium Goddelijk leven in zich. Wanneer zij dit leven direct, dan wel maanden later, vernietigt, dan retourneert zij een geschenk van God. Zij weigert haar taak als moeder te aanvaarden. Zij belet de evolutie van haar broeder of zuster. Zij pleegt een moord. Dit alles mag hard en zonder mededogen klinken, maar het is niettemin waarheid.
Wij spraken van een WET, die in werking treedt zodra wij ons vergrijpen aan het Goddelijke leven van onze naaste. Inderdaad wil dit zeggen, dat wanneer wij het Goddelijke evolutieproces trachten tegen te houden, wij deze daad weer zullen moeten goed maken, want de rechtvaardigheidswetten van God laten niet toe, dat Zijn leven wordt benadeelt! Een moord betekent, dat wij het stoffelijke omhulsel vernietigen van een Godswezen dat bezig is zijn kringloop, die hem omhoog voert tot het allerhoogste, te voltooien. Wij onderbreken derhalve en belemmeren het geestelijke evolutieproces van God. Wij dwarsbomen het Goddelijke plan! In wezen echter belemmeren wij alleen onze eigen evolutie! Er is immers maar één manier om weer te herstellen wat wij hebben afgebroken. En die bestaat hieruit, dat wij het wezen, dat wij hebben afgestoten, TOCH een stoffelijk lichaam bezorgen. Wij ontkomen aan deze wet niet en zij blijft overheersen over ons bestaan hier op aarde. Alleen wanneer wij wederom als vrouw worden geboren, zijn wij in staat deze schuld in te lossen. Vele levens gaan vaak voorbij en derhalve betekent het ,,wachten op de baring", voor onszelf stilstand. Wij zijn immers zelf ook bezig naar een hoger bestaan te evolueren. Moord echter houdt ons vast aan deze planeet en al moeten wij duizenden keren weer worden geboren, de aantrekking door moeder Aarde houdt pas op, als de laatste rekening is betaald! Pas wanneer wij alle disharmonie, die wij op de planeet Aarde hebben geschapen, weer hebben doen oplossen, door er daden van harmonie tegenover te stellen, zijn wij vrij om ons in de Astrale werelden voor te bereiden op levens, op een hogere afgestemde planeet. Het leven op deze planeten is onbeschrijfelijk mooi. De mens, die daar leeft, is een bewuste Godheid, die alle vormen van disharmonie, zoals bijvoorbeeld ziekte, mismaking, armoede en zelfs de ,,dood" zoals wij die kennen, heeft overwonnen en zelfs daar -- in dat paradijs -- staat de mens nog maar betrekkelijk aan het begin van zijn geestelijk evolutieproces!!Een moeder, die door kunstmatige abortus te plegen, haar verblijf op deze planeet vaak voor lange tijde ,,verzekert", of de soldaat, die door een ,,heldendaad" hetzelfde tot stand brengt, dienen dus goed de consequenties te kennen. Een ieder oordeelt zelf wat belangrijker is en zwaarder weegt: Het voorkomen van maatschappelijke moeilijkheden of het vergaren van medailles aan de ene zijde -- of een stilstand in het Goddelijke evolutieschema aan de andere zijde! Wij menen dat er voor de verlichte mens geen sprake meer kan zijn van een verkeerde keuze en dat zulk een verlicht mens z.g. ,,maatschappelijke moeilijkheden" gaarne zal accepteren doordat hij WEET en beseft dat alles goed is zoals het is!
S.W.
