DE ZORG VOOR ONZE DODEN. 
Van rooms-katholieke zijde -- met name van C. F. Pauwels O.P. -- is voor enige tijd terug een artikel gepubliceerd, dat als opschrift droeg ,,De zorg voor onze doden" en dat de kwestie ,,vrijwillige lijkverbranding" aansneed. De directe aanleiding voor het schrijven van dit artikel bestond ons inziens wel uit het feit, dat de beweging voor vrijwillige lijkverbranding sterk groeiende is en dat het vasthouden aan het begraven van overledenen -- tengevolge van tradities, gewoonten, kwesties van liturgische voorschriften en het verbod van het officiële wetboek van de rooms-katholieke kerk de Codex Juris Canonici -- zeer in het gedrang komt tengevolge van de vele overtuigende en logisch klinkende argumenten van de zijde van de voorstanders voor vrijwillige lijkverbranding. Pater Pauwels verklaart zich uiteraard een tegenstander van het cremeren, omdat hij als rooms-katholiek, het rooms-katholieke standpunt huldigt; maar het merkwaardige verschijnsel doet zich thans voor dat hij, noch de roomse kerk, in staat zijn het standpunt werkelijk afdoende te kunnen motiveren, zodat zijn pleidooi voor de ,,orthodoxe begrafenis" in feite een nieuwe troef wordt in handen van de voorstanders van crematie. Anders gezegd: Het standpunt van de rooms-katholieke kerk is absoluut juist -- in dit geval althans -- maar omdat zij zelf niet de wetten kent, die ons lichaam overheersen, blijkt zij niet in staat krachtige argumenten te berde te brengen, vandaar ook de ridicule uitlating van één hare vertegenwoordigers -- pater Pauwels -- dat zij wel een ,,zuiver zakelijk" cremeren zouden kunnen aanvaarden. Bedoeld wordt, dat de ,,heidense mentaliteit" van het laten cremeren achterwege dient te blijven. Vroeger was het immers een soort ,,geloofsbelijdenis van ongeloof" als men zich demonstratief het cremeren tengevolge van volkomen materialistische overweging, die geen leven na de dood, laat staan het bestaan van hemel en hel erkend! Voor rooms-katholieken echter blijft -- althans voorlopig nog -- het crematieverbod van kracht, want zo zegt de kerk, ONS GELOOF IN DE VERRIJZENIS MOET TOT UITDRUKKING KOMEN!! 

Waardoor, daar spreekt het artikel feitelijk niet over. De naïeve gedachte, over doden die stil en onveranderd blijven liggen in het graf, wachtende op het bazuingeschal der Engelen, verwerpt de pater reeds zelfs. Dat is prachtig, temeer omdat er nog steeds tal van ,,geloven" zijn, die deze gedachte blijkbaar helemaal niet naïef vinden en de absolute overtuiging zijn toegedaan, dat zij ,,straks" hun beentjes en botjes hard nodig zullen hebben. Niettemin lijkt het er steeds meer op, dat het zich laten begraven hoe langer hoe minder zin krijgt. Waarom zou de crematie ons geloof in het verder gaan van de geest in de weg staan? Geen weldenkend mens kan blijven volhouden, dat wij onze vermolmde beenderen (zover deze dan nog aanwezig zijn)  straks nodig hebben -- dus, weg ermee. Is zulk een daad juist niet het bewijs, dat de mens wel gelooft in de geest, maar niet in de stof? Bij het verbranden wordt ons lichaam snel vernietigd. Bij het begraven geschiedt het ontbindingsproces langzaam. Is het uiteindelijke resultaat echter niet volkomen gelijk? Wordt niet in beide gevallen de stof volkomen ontbonden? Is het daarom niet slechts van belang, dat de eeuwige en dus onsterfelijke geest van de mens God aanvaardt? En kan dit niet bij het cremeren maar wel bij het begraven? Toch heeft de roomse kerk gelijk. Geestelijke wetenschap zal echter de wetten moeten verklaren, waaraan de mens moet gehoorzamen. Wetten, die door God zijn ontstaan en waaraan wij allen gevolg dienen te geven, niet omdat wij anders ,,verloren"of ,,verdoemd" zullen zijn, want dat zijn toestanden, die alleen in het brein van de onbewuste mens leven, maar teneinde onze evolutie niet te belemmeren en om ons zelf veel leed en pijn te besparen. Enige tijd terug heeft de Europese Heraut een artikel geplaatst, dat het opschrift droeg ,,LAAT U NIET CREMEREN". Hierin is op geestelijk wetenschappelijke wijze uiteen gezet waarom de mens in geen geval tot crematie moet overgaan. Voor diegenen, die dit artikel niet hebben gelezen zullen wij thans -- zij het oppervlakkig -- nogmaals op deze materie ingaan: God schippert niet, al doet de kerk dat wel en wetten zijn wetten, waaraan niet valt te tornen. Uitzonderingen kent God niet en wat voor het ene leven van kracht is, geldt ook voor het andere. Dit zijn de rechtvaardigheidswetten van God, waarop de hele schepping is gegrondvest. Verschil tussen ,,zakelijk cremeren" en ,,demonstratief cremeren" bestaat er derhalve niet, behalve voor pater Pauwels en de roomse kerk. 

Wanneer wij ons lichaam laten cremeren, dan ondergaat dit stofkleed een verbrandingsproces waarvan de gevolgen gelijk zijn, maar de uitwerking individueel in de geest verschilt tengevolge van verschillende factoren. Een ding staat echter vast, dat de crematie voor ieder mens -- op zijn minst genomen -- nadelige gevolgen heeft. Zoals de geestelijke wetenschap ons bewijst is stof een product van de geest. Geest vormt de basis voor de stof. Hieruit volgt, dat wanneer er nog stof bestaat -- ook al zou die stof al in ontbinding zijn! -- dat er daarin toch nog geest aanwezig is. Deze geest is dan, relatief gezien, zeer gering van intensiteit, maar nochtans aanwezig. Bij de normale ontbinding wordt de geest nu door de persoonlijkheid van de mens (langzaam) opgezogen. Dit is tevens de reden dat er een ontbinding bestaat. Zou de persoonlijkheid van de mens -- de geest -- zich niet terug trekken, dan zou er geen ontbinding -- geen ,,sterven" mogelijk zijn, want waar leven is kan geen ,,dood" zijn. Dit is een metafysieke wet. Wanneer de mens een hogere planeet krijgt te beleven dan de aarde, dan zal zijn ,,ouderdom in de stof" een veelvoud zijn van de ,,normale" mensenleeftijd, die wij kennen. Deze toestand is dan echter geen gevolg van een ,,beter" stoflichaam, maar slechts van een meer bewuste geest - 'n groter bewustzijn - dat op zijn beurt het stofkleed volmaakter schept en langer in stand houdt!! En dit evolutieproces gaat door, totdat wij de uiteindelijke staat van eeuwig bewustzijn hebben bereikt. Wij hebben dan zelfs de ,,dood" overwonnen, dat wil zeggen, dat wij niet meer behoeven te veranderen, omdat wij reeds alles zijn en alles vertegenwoordigen. Keren wij nu terug tot de crematie, dan zal het ons aan de hand van de bovengenoemde uiteenzetting misschien duidelijker zijn, waarom wij 't leven van God niet mogen forceren. Het ontbindingsproces zoals moeder natuur dit kent, verloopt harmonisch en is derhalve verantwoord. Door de kunstmatige hitte van de crematoriumoven, verstoort de mens echter deze harmonie -- en draagt hiervoor, zoals altijd, de consequenties!GE WORDT LEVEND DE CREMATORIUMOVEN INGESCHOVEN! De vereniging voor Facultatieve Lijkverbranding beweert, dat de menselijke geest het stoflichaam na vijf dagen absoluut heeft verlaten. Dit is een onwaarheid die zijn oorsprong vindt in geestelijk onbewustzijn, onwetendheid en volkomen analfabetisme inzake geestelijke wetenschap. Hoe anders is de werkelijkheid. Natuurlijk, er zijn gelukkige mensen, die direct bij hun ,,dood", of in ieder geval kort daarna, vrij zijn van hun stoffelijk omhulsel. Dit zijn mensen, die door hun grote liefde afstemming hebben op de geestelijk bewuste sferen. Deze mensen hebben zich door hun eigen bezit aan liefde, zelf de mogelijkheid geschapen om zich door het leven van God te laten helpen. Maar zoals gezegd is dit slechts voor betrekkelijk weinigen weggelegd, want één verkeerde karaktertrek voorkomt reeds deze hoge genade. Maar zelfs voor deze gelukkige mensen is de crematie een groot beletsel, want de persoonlijkheid ,,drijft" de eerste tijd nog op het stoflichaam waarvan het toch niet geheel los staat. Het als het ware langzaam ,,opzuigen" van de geest door de persoonlijkheid kan nu niet plaats vinden. De mens voelt dit als een gemis. Hij voelt zich zonder ,,grond" onder zijn voeten. Alleen de geestelijk ingewijde kan zich echter deze toestand enigszins realiseren. Anders en waarlijk verschrikkelijk is het echter voor de ongelukkigen, die onvoldoende liefde bezitten om geholpen te kunnen worden bij hun ,,overgang" naar Gene Zijde. Deze ongelukkigen, die zich -- door hun eigen leven -- hebben afgesloten voor de hulpbiedende werelden van liefde -- zitten aan hun stoflichaam vast. Zij gaan derhalve bewust met hun lichaam de verbranding meemaken in de crematoriumoven!! De pijnen, de angst en het leed dat dan wordt beleefd is door onze pen niet vast te leggen. Daarom willen wij -- uit liefde voor onze medemens -- iedereen van harte bezeren: LAAT U NIMMER CREMEREN. Wanneer de arts de ,,dood" constateert, dan betekent dit alleen, dat wij geen macht meer kunnen uitoefenen over ons stoflichaam. 

Wij kunnen dan het lichaam -- geestelijk -- niet meer stuwen. Men constateert dan de ,,dood". De ziel en geest van de mens echter staat dan voor andere wetten dan die, die uw arts kent. Laat u derhalve raden door mensen die weten wat stof, ziel en geest betekenen en gok niet met het allerheiligste wat u bezit. Uw ziel en persoonlijkheid! Voelt ge dat argumenten, zoals de kerk deze aanvoert, dom en onbewust zijn? Of denkt ge misschien ook, dat het verschil maakt als u zich ,,zakelijk" laat cremeren of ,,demonstratief"?! Ook maakt het geen verschil of u ,,gelooft" of niet gelooft in een verrijzenis. Alleen de mate van liefde die u bezit, is doorslaggevend voor uw verder bestaan in de geest. De zorg die wij derhalve voor onze doden dienen te hebben is in zekere zin zeer gering. Wij dienen alleen te voorkomen, dat zij tegen geestelijke wetten zondigen door zich te laten cremeren en verder behoeven wij niets. Niets! Geen H. Missen en niets. Alleen in liefde aan hen denken. Dan handelen wij en denken wij geestelijk bewust. 
Sinclair Weston. 


counter free
Google Analytics Alternative