WAT GIJ DE MINSTE MIJNER BROEDERS HEBT GEDAAN.
Een zilveren en een gouden sleutel welke elkander kruisen, met daarboven de tiara, vormen samen het wapen van de Vaticaanstad. Een stad, die ondanks haar kleine oppervlakte, eigen treinen bezit met corresponderende aansluitingen tot de Italiaanse staatstreinen, eigen post, telegraaf, muntwezen, radiostations, krachtwerken, mechanische werkplaatsen, drukkerij en handelsmonopoly. Een stad, die over grote rijkdommen beschikt, dan welk land ook ter wereld. Een stad, die de macht heeft om de wereldbank te laten springen, wanneer zij al haar bezittingen plotseling zou opvorderen. Het Vaticaan drijft als een eiland van ongekende weelde in de haar omringende wereld, een wereld waarvan volgens de meest recente statistieken drievijfde gedeelte honger lijdt of tenminste ondervoed is! Wij hebben kort geleden in een katholiek tijdschrift een soort pleidooi gelezen, dat was geschreven naar aanleiding van het feit, dat er van steeds meer zijden verzet rees tegen deze opeenstapeling van rijkdommen, terwijl de mensen in vele landen op straat bij duizenden crepeerden van de honger!

De schrijver van genoemd artikel heeft alle mogelijke en mogen wij het zeggen? onmogelijke argumenten bij elkaar verzameld om de bestaande toestand te rechtvaardigen, echter zonder blijkbaar aan het Franse spreekwoord te denken, dat zegt: Qui s'excuse s'accuse. Wie zich verontschuldigd beschuldigd zich! En inderdaad was genoemd artikel een ongewilde zelfbeschuldiging zonder weerga. Hoe kan het ook anders? W ie kan de moed opbrengen, het behoud van kunstschatten hoe zeldzaam en schoon ze ook mogen zijn -- te stellen boven de behoeften van de noodlijdende mens? Waarom slaan wij de waarde van onbezielde materie hoger aan dan het gevoelsleven van onze naaste, van onze medemens? Wat is dit voor een onbewust gedoe, d:at de ene mens zich mag verlustigen in de wereld die rondom hem ligt opgestapeld, terwijl zijn medemens, zijn broeder of zuster, van ellende en ontbering omkomt. Wie geeft hem het recht aldus te handelen? Christus soms? Christus de soberste en eenvoudigste van allen? Christus, die heeft gezegd: "Wat gij de minste mijner broeders hebt gedaan, dat hebt gij MIJ gedaan"! In wezen zijn de problemen, die de mens voor zichzelf heeft opgebouwd, eenvoudig en gemakkelijk op te lossen. Het ingewikkelde maken wij er zelf van. Wij, die altijd vanuit ons zelf redeneren. Wij, die willen vasthouden wat wij hebben gekregen en HOE hebben wij het meestal in ons bezit gekregen? inplaats van te redeneren vanuit het harmonische, vanuit God! Twijfelt ge nog aan de rechtvaardigheid van deze kritiek? Welnu, tracht u dan te vereenzelvigen met het volgende denkbeeld: Stelt u zich voor, dat Christus weer tot onze planeet zou afdalen. Hoe zou Hij dan handelen. Meent ge, dat Hij zich zou tooien met pracht en praal en zich zou laten ronddragen? 

Meent ge, dat Christus met welbehagen naar de meest kostbare opeenstapeling van kunstschatten zou kijken, terwijl miljoenen mensen die honger lijden, door de opbrengst hiervan zouden kunnen worden gevoed, gehuisvest en gekleed? Welnu, geeft hierop antwoord, roomse kerken van Christus en als ge dit antwoord met alle oprechtheid "Ja" kunt doen luiden, dan bekennen wij ongelijk. Dit is echter niet mogelijk. Ge weet, dat Christus anders zou handelen, dan uw aardse leider, die ge de vertegenwoordiger van Christus meent te mogen noemen. Geen weldenkend mens zal verlangen, dat de roomse kerk alles wat nu maar waarde heeft te liquideren. God en ook de mensen gunnen haar een comfortabel bestaan. Wij behoeven geen extremisme. Niet van het ene uiterste naar het andere. Neen, wat wij willen is slechts, dat er in het belang van de mens wordt gehandeld, de mens, de hoogste openbaring van Goddelijke liefde. Eerst de mens en dan de kunstschatten. Alle kunstschatten ter wereld hebben immers niet de waarde van ÉÉN enkel mens. Waarom schijnt deze simpele waarheid niet door dringen tot hen, die zich geroepen voelen de mens voor te gaan op de weg die GOD leidt! 
Sinclair Weston. 



counter free
Google Analytics Alternative