WIJ VIEREN EEN GEBOORTE! 
De schrijfster van dit artikel, voelde zich tijdens haar leven -- zij ging enige jaren geleden over -- zeer verbonden met het leven van de Christus.  Zij heeft zich erg bezig gehouden met de gedachte op welke wijze de boodschap van Christus voor de alledaagse mens, in zijn strijd voor zijn bestaan, bereikbaar gemaakt zou kunnen worden. Zelf gaf zij door haar levenswijze het voorbeeld hoe men Zijn Boodschap in de praktijk moet brengen. Zij schreef vele artikelen en hield lezingen, waarin zij de mensen tot het positieve trachtte te stimuleren, om zodoende in de menselijke geest slechts ruimte voor het goede in te ruimen. In dit artikel geeft zij onder meer aan hoe het mogelijk moet zijn onze problemen in het dagelijkse werk het hoofd te kunnen bieden. Het is allemaal het proberen waard! Een Prins van Vrede werd geboren. Christus, Universele Liefde, aanvaardde het aardse stoflichaam en wij noemden hem Jezus, hetgeen betekent: De Redder, omdat Hij kwam om de mensheid te redden. De mensen waren zo diep gezonken, dat zij hulp nodig hadden. Zij hadden iemand nodig, die een levend voorbeeld kon zijn van perfectie en die hen zodoende kon helpen in te zien, dat ook zij kinderen van God waren, gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis. Zodra zij deze Waarheid zouden kennen, zouden zij weten, dat de Christus (de Universele Liefde) in henzelf aanwezig was, wachtend op herkenning en wachtend op uitdijing en groei naar volwassenheid. Christus daalde af uit de hoogste regionen van liefde en werd mens om de mensen hoop te geven. Jezus was zich volledig bewust van de Christus in hem en was er volledig één mee. 

Hij was in Christus en Christus was in Hem. Zo was Hij Jezus Christus, een volmaakt kind van God en één met God. Allereerst in bewustzijn en daardoor in woord en daad. Zo moet het ook voor ons zijn. U moet opnieuw geboren worden, zei Jezus. Ieder moet bewust de geest van de Christus ontvangen, voordat hij de eenheid met God gewaar kan worden. Duizenden mensen over de hele wereld bereiden zich op het kerstfeest voor. De geest van liefde en geven wordt in deze tijd sterk gevoeld. Jezus gaf zichzelf. Meer kon Hij niet geven, nietwaar? Maar wat is er nu, dat wij Hém zouden kunnen geven? Zeker, als Eerstgeborene heeft Hij alles: Wat kunnen wij Hem nu geven? Hij zal nooit volmaakt gelukkig zijn, voordat wij allen één met Hem zijn. Daarom, het enige echte, dat wij kunnen geven om Zijn geboorte te vieren, is onszelf. Het geven aan behoeftigen en aan elkaar zijn uitdrukkingen van liefde, en liefde is God, en wordt daarom door Hem aanvaard, al naar gelang ons hart erin ligt, maar Hijzelf wenst ieder van ons zelf. Hij wil, dat Gods Liefde en Schoonheid door iedereen wordt gevoeld. En dus, als wij Hem echt liefhebben, dan brengen wij Hem een nieuw, toegewijd leven. Dit zomaar te zeggen is niet genoeg, want woorden zijn vergankelijk en alleen de geest is eeuwig.  Alles, wat we alleen voor onszelf doen, zelfs als het een edel doel heeft, brengt ons waarschijnlijk geen geluk. Een vriendschap, besmet met jaloezie of gevoelens van bezit, zal nooit echte vreugde brengen. Diegenen, die geestelijke hoogten willen bereiken, maar in hun hart het geheime verlangen van zelfverheerlijking koesteren, komen ten val. 

Al deze verkeerde toestanden moeten weg uit het leven van degene, die zijn leven toegewijd wil zien aan God. Het zijn zaken, die een mens gebukt doen gaan, het zijn lasten, die - wanneer dagelijks beleefd - vroeg of laat ellende voortbrengen. Zij moeten alle worden neergelegd aan de voeten van de Meester, want wij kunnen Hem niet volgen als wij door lasten worden belemmerd. Wat lijden mensen onnodig door kleine dingen. Wat maakt het eigenlijk uit? Waarom maken we ons geluk afhankelijk van dingen en van mensen? Zoek het in uzelf en vraag u niet af, wie en wat u geluk kan brengen en u zult zien, dat het uit zichzelf naar u toe komt. U leeft in het geluk, als uw hart de juiste weg aangeeft en als dat zo is, dan volgt ook uw verstand de juiste weg en dan leeft u, zoals het zou moeten. Als ons geluk van anderen afhangt, dan zijn we overgeleverd aan toeval en verandering. Haal de volle vreugde uit het nu, want de dag van morgen is nog niet van u. Beleef elke dag volledig en verknoei geen moment ervan door spijt of angst. Wanneer bepaalde dingen of mensen uit uw leven verdwijnen, bedenk dan, dat dat bepaalde geluk is opgebruikt. Wees dan ontzettend dankbaar voor wat is beleefd en ga verder naar nieuwe belevenissen. Die zullen niet minder schoon zijn, omdat zij nieuw zijn en omdat zij verrijkt zullen zijn door de vorige. In een leven van toewijding zullen we moeten voortgaan, stilstand is er niet. Beschouw elke belevenis als een poort naar een voller leven, dan zullen de verlangens van het eigen ik opgaan in het grote verlangen om te dienen. Dat is nu het geven van een toegewijd leven aan het Christuskind.  

Wanneer we ons goed realiseren, wat dit betekent, dan ontdekken we de vele zaken, die we zullen moeten opgeven. In de prachtige hymne, geschreven door Francis Ridley Havergal luidt de eerste regel: ,,Neem mijn leven en laat het, Heer, toegewijd zijn aan U." De tweede regel luidt: ,,Neem mijn ogenblikken en mijn dagen en laat hen stromen in een oneindige lofzang." Dat is niet gemakkelijk. Het is gemakkelijk te zeggen: ,,Neem mijn leven en laat het, Heer, toegewijd zijn aan U", maar het is niet gemakkelijk meer, als we ontdekken, wat het betekent. Hoe kunnen we onze ogenblikken en onze dagen geven? Ontwaak 's morgens in het besef, dat de dag aan God toebehoort. Begin de dag met Hem, praat met Hem, terwijl u zich aankleedt of terwijl u naar uw werk gaat. Probeer duidelijk in te zien, dat wat u ook doet, gedaan wordt door Zijn kracht en dat elke taak in dienende liefde vervuld wordt voor Hem. Misschien doet u werk, waarin u geen plezier hebt. In dat geval kunt u beter besluiten het met heel uw hart te gaan doen. Zeg dit tot uzelf: Zolang ik geen plezier heb in dit werk, zal ik er mee door moeten gaan, want het is klaarblijkelijk iets, dat ik overwinnen moet. Daarom zal ik proberen het beste van mijzelf te geven. Daarna zal ik beter in staat zijn het werk te doen, dat ik graag wil. In feite is het veel belangrijker hoe u iets doet dan  wat u doet. Elke gebeurtenis in ons leven geeft ons iets te leren. Degene, die opgaat in het dienen van God, verhoogt langzamerhand de Goddelijke gelijkenis met hemzelf, omdat hij datgene wordt, waar zijn gedachten meestal vertoeven. Wanneer elk moment van elke dag hiervan doordrongen is, dan worden werk en ontspanning een eindeloos gebed. Neem mijn handen en laat hen de impuls van Uw liefde volgen; neem mijn voeten en laat hen snel zijn voor U. De handen beelden het geven uit. Zij zouden altijd klaar moeten staan ten dienste van iedereen, klaar om weer weg te geven, wat we zelf hebben ontvangen. Velen denken: Als ik geef, zal ik ontvangen. 

Dit is zeker een wet, die altijd opgaat. Maar degene, die echt geeft, denkt nooit aan wat hij zal ontvangen. Hij geeft, omdat hij het heerlijk vindt om te geven. Doe alles voor God. Wat u ook voor elkaar doet, wees bewust, dat het voor God gedaan wordt. Het feit, dat u verlangt om te geven bewijst, dat God u kan gebruiken om iemand iets te geven, wat hij nodig heeft. Hij gebruikt uw hart om u aan te zetten en uw handen  om te geven. Daarom moeten we onze handen aanbieden:  Neem hen en laat hen doen wat Uw liefde ingeeft.De voeten symboliseren de boodschappers: Hoe mooi zijn de voeten van hem, die van over de bergen goede tijding brengt. Onze voeten moeten gezwind boodschappen van liefde overbrengen. Hoe mooi zouden onze levens worden, als onze handen alleen maar willen geven en onze voeten alleen maar boodschappen van liefde en vreugde overbrengen. Neem mijn stem en laat mij zingen, altijd alleen maar voor mijn God. Neem mijn lippen en vul hen met boodschappen van U. 

De stem is het instrument van geluid en spraak. En hoe vaak ontheiligen we de lippen, waarover de woorden vloeien? Als we nadenken over de gedachte, dat God onze stem nodig heeft om door ons te kunnen spreken, hoe rein zouden we het dan niet houden en geen ontwijding toestaan door ruwe wanklanken?  Vriendschappen en ja, hele volkeren wordén verguisd door verkeerde woorden van mannen en vrouwen. Wat zouden we toch beschaamd moeten zijn om deze instrumenten, die God ons heeft gegeven, te misbruiken. Laten we onze lippen opnieuw schoonwassen, laten we ons voornemen alleen maar de Waarheid te spreken en nooit iets te uiten, wat niet goed is. Wanneer we weigeren om de verkeerde dingen, die we horen, te accepteren, dan verliezen ze hun kracht, want dan is hun weg tot ons een doodlopende weg. Neem mijn zilver en mijn goud, ik zal er geen stuiver van behouden. Alle rijkdom komt van God, Die de bron is van alles. Wanneer we waarde toekennen aan geld óm het geld en ernaar streven om het te vermeerderen, omdat we geloven, dat we daardoor meer zekerheid hebben, dan misbruiken we de mogelijkheden, die God geschapen heeft. Het is voor ons om het te gebruiken voor plezier, studie of om anderen te helpen, want dit is allemaal nodig. Maar rijkdom op zichzelf geeft geen zekerheid. Wij kunnen alleen zekerheid hebben, wanneer we ons bewust zijn van onze eenheid met de Bron ervan. We moeten er naar streven om het gevoel van 'te willen bezitten' kwijt te raken. De mens, die geestelijk volwassen is, kent geen waarde toe aan bezit, behalve wanneer hij in staat is het te gebruiken ten behoeve en tot vreugde van anderen. Wat kunnen aardse bezittingen betekenen voor iemand, wiens ziel en geest rijk zijn aan geestelijke schatten? 

Toch kan zo iemand alles, wat mooi is waarderen en ervan houden. Geld geeft sommige mensen een gevoel van macht en misschien kijken zij neer op hen, die het niet hebben. De mens die met God leeft, kan dat niet. Hij zoekt wegen en middelen om zijn broeders omhoog te stuwen en hun omstandigheden te verbeteren. Hij streeft zowel naar meer begrip en liefde als naar verbetering van hen, die slechter af zijn. Wat een machtige keten van kracht zouden we kunnen opbouwen, als wij allen zo zouden leven. Als we de eenheid van alle leven zien en weten, dat God in ons allen is en door ons allen leeft, dan zien we dat ons echte 'ik' van God is en dan verlangen we om te werken voor het doel, dat we met Christus delen. Als we wijs waren dan zouden we geestelijk onze aardse bezittingen opgeven in de wetenschap, dat alles komt van Hem, Die alles van zichzelf gaf en dat alles, wat we nodig hebben Zijn wijsheid is, die ons vertelt, hoe we dat het beste kunnen gebruiken. Neem mijn geest en gebruik het zoals U wilt. Neem mijn wil en maak het de Uwe, het zal niet langer de mijne zijn. Het is essentieel ons dit heilig voor te nemen, want de geest leert vaak zoveel, dat er geen ruimte meer is voor eenvoud. De enige manier om de geest te louteren en gewijd te doen zijn is, door de Christus in ons toe te staan ons te onderwijzen. 

Vooroordelen en menselijke gedachten kunnen we hierbij niet gebruiken. Al onze gedachten moeten in overeenstemming worden gebracht met de gedachten, die de Meester heeft geuit. Toen ik nog een kind was, zei mijn moeder altijd als ik twijfelde: 'Vraag jezelf af, wat Jezus zou doen'. Hij was de Christus, de belichaming van de Liefde. Wat zou Hij ervan zeggen? Wat zou Hij doen? Zachtjes spreekt dan de Christus in ons: 'Haat niet, maar heb lief.' Wees stil, reageer niet. Zet dat verhaal, dat je zojuist hoorde, van je af zelfs als het waar is, waarom zou je het dan verder vertellen? De weg lijkt duister, maar vertrouw op Mij.  Ik zal je er doorheen leiden. Wij allen hebben soms deze innerlijke gesprekken, nietwaar? Onze geest wordt gelouterd, wanneer we gehoorzamen aan deze zuivere stem. Als we weten, hoe creatief gedachten zijn en ons realiseren, wat voor wonderen teweeg gebracht kunnen worden door goede gedachten, dan zouden we onze wil in overeenstemming brengen met de Goddelijke wil, zodat alles, wat uit ons komt de aanraking vanuit het Oneindige draagt. Er kan nooit iets goeds voortkomen uit het verstand gepaard aan stoffelijke zaken. Maar als het wordt verlicht door de innerlijke Geest, dan verandert het in een krachtig instrument voor het goede. Neem mijn hart, het is het Uwe, het zal Uw koninklijke troon zijn. Neem mijn liefde, mijn Heer, de schatten ervan leg ik aan Uw voeten neer. Het hart is het levenscentrum. Dit moet een centrum zijn van vrede, dat gestadig sterke en oprechte gevoelens moet voortbrengen. Gevoelens van begrip, sympathie en liefde. Wanneer het hart toewijding voelt aan God, dan hebben wij de Koning (Liefde) op Zijn rechtmatige troon gezet. En wanneer Hij op die troon zit, dan wordt ons hele lichaam een drager van licht: De ogen gaan schitteren, de glimlach straalt, het spreekt voor het goede en hoort alleen het goede. 

Liefdevolle woorden stromen vrijelijk naar hen, die daarvoor openstaan. Hoe dikwijls hebben wij niet gezegd na het overgaan van een dierbare: Was ik maar vriendelijker geweest en begripvoller. Wel, laten we beginnen boeketjes te geven, nu we onze dierbaren nog bij ons hebben en niet wachten tot ze bij ons weg zijn. Hoe dikwijls niet zijn onze daden zonder gevoel en met alleen maar uiterlijke schijn? En de brieven, die we alleen maar schrijven, omdat we móéten in plaats van er iets van onszelf in te leggen? En de aardige dingen, die we zeggen, omdat men het van ons verwacht. Is het niet veel beter om natuurlijk en vriendelijk te zijn? Teveel mensen laten hun hoofd deze dingen regelen en niet hun hart. Als in een toegewijd leven de Liefde op de troon wordt gezet, dan wordt elk woord en elke daad gevoed door Liefde. Sarcasme, wraak en geweld zijn onbekend, want niet één van deze elementen behoort tot de Liefde. Liefde is overtuigd van het uiteindelijk goede in iedereen. Liefde verheugt zich in wat een ander heeft bereikt. Liefde laat angst wegvloeien. Het hart, dat toegewijd is voelt altijd de vreugde in zich opwellen naar een overstroming, die gedeeld moet worden met anderen. 

Het is geen onecht enthousiasme of uitstraling. Het is een gestage, immer voortdurende stroom. Sommige mensen zijn zó kalm en sereen, dat de doorsnee man of vrouw dit niet begrijpen kan, omdat het volgens hen onmogelijk is om in een wereld vol onzekerheid en angst, vrede te kunnen voelen. Zij, die zich die vrede hebben eigen gemaakt, zijn zich bewust geworden van het Hogere Zelf. Het hart heeft zich overgegeven. Het rust in het grote universele hart van God, omdat het één is geworden met de realiteit. Neem mijzelf en ik zal altijd en alleen voor U leven. Zij, die dit kunnen, hebben de uiteindelijke overgave. Zij brengen het allermooiste geschenk, want de gever en het geschenk zijn één geworden. Hij gaf Zichzelf aan u en door uzelf aan Hem te geven, ontstaat er volkomen eenheid en volmaakte vreugde. G. de K. 


counter free
Google Analytics Alternative