DE GODDELIJKE WET...... REÏNCARNATIE!
De wetenschap en het vraagstuk der Reïncarnatie! Hoever zal het tijdstip nog verwijderd zijn waarop de Wetenschap de stelling zal verkondigen: ,,Reïncarnatie of wedergeboorte is één van de fundamentele Goddelijke Wetten, geldende voor al het Leven, zowel voor de Mens, Dier als Moeder Natuur!" Vooral voor de Westerse wijze van geloof en denken, zal het wetenschappelijk bewijs der Wedergeboorte van ingrijpende betekenis zijn. Wanneer wij de blik naar het Oosten wenden, dan zien wij, voor zover de wijsgerige geschiedenis teruggaat, dat het begrip Wedergeboorte steeds ten grondslag lag aan verschillende Oosterse Godsdiensten. Het Boeddhisme bv. nam de Brahmaanse leer betreffende de Wedergeboorte als iets vanzelfsprekend over. En wanneer wij bedenken, dat in het Oosten door de grote meerderheid der mensheid de Wedergeboorte reeds aanvaard werd, ver voor er nog een spoor van Europese beschaving was, dan vragen wij ons af, of onze huidige Westerse denkers niet enige bescheidenheid past wanneer zij de Wedergeboorte verwerpen al of niet gebaseerd op hun Godsdienstige overtuiging. Hebben wij slechts één leven? Inderdaad de kerkelijk georiënteerde mens in het Westen staat na 2000 jaar nog op het standpunt: ,,Wij mensen hebben één leven op Aarde te verleven. Dat ene leven zal beslissend zijn voor onze eeuwigheid." Maar wanneer wij het leven van de ene mens zo totaal verschillend van dat van de andere zien verlopen, als wij de geestelijke, lichamelijke en maatschappelijke omstandigheden bezien, rijst toch onmiddellijk de vraag: ,,Is het rechtvaardig, dat bijvoorbeeld de één zijn leven gezond en voorspoedig kan volbrengen, terwijl de ander voortdurend met ziekten en andere moeilijkheden te kampen heeft?"Geeft bovendien het verschil in karaktereigenschappen niet te denken? Bij geen twee mensen treffen wij precies eenzelfde karakter aan. Alleen een kwestie van erfelijkheid, milieu en opvoeding? Nu weten wij wel, dat de kerkelijke mens zal betogen, dat Gods wegen ondoorgrondelijk en dat moeilijkheden op Aarde voor het eeuwige leven zeer zeker niet zonder betekenis zijn! Toch zal ons inziens dit antwoord de werkelijk serieus vragende mens niet kunnen voldoen en zal zeker niet bijdragen tot verheldering van zijn Godsbegrip. De mens, behorende tot deze vermaterialiseerde Westerse wereld staat in het algemeen zo vreemd tegenover de Wedergeboorte, dat hij deze niet aanvaarden kan, waardoor de meest essentiële levensvragen voor hem onbeantwoord moeten blijven. Gezien de zeer belangrijke betekenis welke het Christendom voor het Westen heeft gehad en nog heeft, zouden wij geneigd zijn aan te nemen, dat de Bijbel de Reïncarnatie ontkent, hetgeen weerspiegeld wordt door de opvatting van de Christelijke Kerken. Hij is Elias die komen zou. Wij zouden echter de -- voor de kerkelijke mens hoogstwaarschijnlijk onaanvaardbare -- stelling willen verkondigen: Het door Christus gebrachte Evangelie beschouwt de Wedergeboorte als aangenomen, evenals dit eeuwen terug door de Boeddhistische hervorming gedaan werd.
Wanneer u op het één na laatste vers van het Oude Testament doorneemt en daarna het Nieuwe Testament. (Mattheüs 11 : 8-15 en 17 : 10-13 alsmede Markus 9 : 11-13), dan is het ons inziens toch niet mogelijk een andere conclusie te trekken dan hier wordt bedoeld, dat Johannes de Doper een reïncarnatie was van Elia. Christus besluit het hieromtrent door Hem verkondigde met de mededeling: ,,Wie oren heeft om te horen die hore." Dus onder zijn toehoorders waren er, die geacht konden worden bij machte te zijn het gehoorde te verwerken. Dat de Wedergeboorte voor de discipelen onbekend was, wordt duidelijk gelogenstraft door het gedeelte in Johannes 9 : 1-3, betreffende de man die blind was van zijn geboorte af: ,,En voorbijgaande zag Hij een mens, blind van de geboorte af. En zijn discipelen vroegen Hem, zeggende: Rabbi, wie heeft er gezondigd deze of zijne ouders, dat hij blind zoude geboren worden." Deze vraag is belangrijk, want de man was blind geweest van zijn geboorte af en toch vroegen de discipelen of hij dit gebrek door zonde verdiende! Wat kan deze vraag anders betekenen dan: Zondigde deze man in een vorig leven?" Wacht u nog op wetenschappelijke bewijzen? Wanneer wij hier dus concluderen, dat ten tijde van Christus zending op Aarde het begrip Wedergeboorte wel degelijk betekenis had, dan doet het vreemd en bijna onbegrijpelijk aan, dat in de loop der tijden deze betekenis geheel verloren is gegaan! Toch kunnen wij niet anders constateren dan dat de mensheid in het Westen haar voeling met dit zeer belangrijke vraagstuk totaal verloren heeft.
Daarom is het een verheugend verschijnsel, dat de Wetenschap zich met het probleem der Reïncarnatie bezig houdt, want de overwinning der materialistische beschaving zal de Westerse mens slechts dan schoorvoetend tot aanvaarding der Wedergeboorte overgaan, indien de wetenschappelijke bewijzen geen keuze meer laten. Als wij dit in verband bedenken hetgeen geschiedde, voordat de mens accepteerde, dat de Aarde bolvormig is en haar baan om de zon beschrijft, dan hoeden wij ons er wel voor te veronderstellen dat het begrip Reïncarnatie een gemakkelijk overwinning op de menselijke gedachtewereld zal behalen. Toch zal de wedergeboorte door de mens aanvaard moeten worden, wil hij beginnen een weg te vinden in de Doolhof die de Goddelijke Schepping thans nog voor hem is. Moge de Wetenschap deze aanvaarding krachtig helpen bevorderen. ,,Vrees niet het leven te verliezen, want de dood is slechts een verandering van woning."
K.B.
