Bijzondere ervaring uit het leven gegrepen: 

Mijn moeder ligt op haar bed in het verzorgingshuis. 
Haar aardse leven loopt op het einde.
De Pastor, mijn zus en ik zitten te praten tot mijn moeder opeens zegt vanuit haar bed, oh wat mooi!
Wat zie je mam, vragen we.
Ze ziet een prachtig licht en ze ziet mijn vader. Oh wat mooi, oh wat mooi, dag Pa, komt er tot ons.

De Pastor vraagt, zullen we samen zingen "Ik zie een Poort wijdt open staan"?
Ja, zegt mijn moeder. En we zingen schuchter maar vol overgave, "Ik zie een Poort wijdt open staan waardoor het Licht komt stromen”.
Daarna bidden we.
Mijn moeder zakt in een rustige slaap. Wij een ervaring rijker!

Stil zit ik op een stoel voor het raam voor mij uit te staren.
De familie is net weg en ik hoor mijn zus praten met een kennis op de gang.
Het is heel stil. Neem ik een verandering waar bij mijn moeder? Of verbeeld ik het me.
Wil opstaan om naar haar bed te gaan maar een duidelijke stem gebied me; Blijf zitten!
Ik schrik er van en kijk achter me om te zien waar die stem vandaan komt.Achter me is het raam met dicht struikgewas. Er kan niemand staan.
Toch luister ik er naar en blijf stil zitten.

Herinner me de woorden van de huisarts, geef haar de gelegenheid om te gaan en ga niet over het bed zitten hangen. Wel er naast, maar laat haar verder met rust.
Ik kijk naar haar en hoor dat haar ademhaling wat zwaarder gaat.
Opeens gebeurt er wat...Ik zie de figuur van een Engel op lichten! 
In de kleur Geel steekt het contrast van haar figuur duidelijk af tegen de witte muur achter haar bed.
Ben helemaal onder de indruk en nog als mijn zus weer  de kamer binnenkomt.
Met de armen om elkaar heen geslagen kijken we naar dat wat wij beiden mogen zien.
ieder op onze eigen wijze, zien we energieën oplichten vanaf haar hoofdkussens bed.


En opeens  zegt mijn zus, kijk er valt een Lichtstraal door het raam naar binnen, precies over mama. Ik zie de vorm van een Hart erin zeg ik.
Even daarna ging ze rustig heen.
Dan beginnen er drukke weken en de ervaring verdwijnt even naar de achtergrond.
Maar na een paar weken kom ik tot de ontdekking dat de zon op dat moment van het heengaan van mijn moeder helemaal aan de andere kant van het gebouw stond.
De zon helemaal haar stralen niet door het raam kon zenden zoals wij eerst aan namen dat het was.
En toch zagen wij het beiden!

Nu koesteren we deze herinnering. Praten er nog regelmatig over.
Er is meer tussen Hemel en Aarde! Mooie bewijzen hebben we gekregen.
Als ik nu het Lied hoor, ”Ik zie een Poort wijdt open staan", of het lied schiet plots door me heen, dan denk ik aan mijn moeder en weet dat ze dan weer even bij me is om te kijken of alles goed gaat!
Even sta ik er bij stil, kijk waar ik op dat moment aan dacht. 
Daarna ga ik weer verder met mijn Aardse leven, want ik ben hier nog lang niet klaar.
Dag mama, tot ziens.Lieve Licht groetjes, 
Henny.





Google Analytics Alternative