DADELBOOM.
‘We zaten in de tuin van een villa, op Ibiza, toen ik het volgende verhaal hoorde. Het gaat over een vreemde man, die vaak in deze tuin kwam. En al joeg de familie van wie het huis is hem weg, hij keerde steeds terug. Op een dag sprak het jongste kind van het gezin de man aan en sloot vriendschap met hem. Tenslotte accepteerde de hele familie zijn onregelmatige bezoekjes en ze gaven hem wat te eten en te drinken als hij langskwam. Hij zat in hun tuin en at van hun dadels. Maar opeens was hij verdwenen, net zo plotseling als hij gekomen was. En daar, in die tuin, op de plek waar de man altijd had gezeten, kwam een dadelboom op.
Toen ik dit verhaal hoorde, moest ik huilen. Het zit als een zaadje in mijn hoofd en ik haal er steeds andere lessen uit. Het gaat voor mij over karma: Wie goed doet, goed ontmoet. En ook over de nietigheid van het bestaan in dit bizarre universum, en de bijzondere levenscyclus, waarin dood weer nieuw leven voortbrengt. Het is mijn reminder aan dankbaarheid.’
J.S.
