ER IS GEEN DOOD.
Het hoogste gevoelsleven ontvlucht het oerwoud en vestigde zich in andere streken. In de loop der tijden leerde de mens het vuur kennen, hij leerde jagen, akkers bebouwen en stichtte dorpen en bouwde steden. Dit is in zeer korte trekken de geschiedenis van de mensheid, die --- zoals gezegd --- nu ook wetenschappelijk wordt bevestigd, zover het tenminste de stoffelijke gebeurtenissen betreft. Heeft u er echter vooral goed uit begrepen, dat er geen dood is? Deze wetenschap vormt nu de basis voor al het denken en gewapend met deze kennis kunnen wij nu heel gemakkelijk het probleem van het genie verklaren en nog heel wat meer, lezer! De ene mens die al zover was, probeerde eens een dier na te tekenen en bereikte hierin op den duur enige bedrevenheid, zij het dan ook in zeer primitieve vorm. In het volgende leven was dit gevoel nog latent aanwezig en uitte zich als aanleg! Reeds als kind maakte deze persoon al min of meer geslaagde krabbels en de ouders constateerden met trots dat er ,,iets zat" in dit kind! Indien nu de gelegenheid aanwezig was om in dit nieuwe leven verder te gaan met de ,,kunst" dan kon de persoon in kwestie in dit leven reeds een grotere hoogte behalen dan gedurende het vorige bestaan, want al was het vorige leven weliswaar in het onderbewustzijn opgesloten, het gevoel kwam toch naar de oppervlakte en hierop kon worden verder gebouwd. Aan het einde van dit leven had de ,,kunst" al hogere vorm aangenomen. Weer volgde een nieuw leven. Nu openbaarde zich dit gevoel voor kunst al veel sterker. Nu spreekt de maatschappij reeds over talent. Werken de stoffelijke omstandigheden mee, dan zal in dit leven werkelijke kunst tot stand worden gebracht. Na enkele levens in die richting zal het gevoel reeds zulk een hoogte hebben aangenomen, dat zich bij een nieuwe geboorte opeens het genie openbaart! De persoonlijkheid als kind kruipt nu reeds bijvoorbeeld naar het palet of naar de piano en tracht te schilderen of te spelen. De maatschappij spreekt nu over wonderkinderen.
H. R.
